Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

cassettes

Νομίζω βρήκα θέμα για κάμποσα επόμενα ποστ. Πριν καμιά βδομάδα ήμουν στο Ρίο, στο σπίτι όπου είναι αποθηκευμένη η παλιά μου ζωή. Έπεσα πάνω σε κάτι παμπάλαιες κασσέτες και έπιασα δουλειά. Άρχισα την ‘ψηφιοποίηση’ τους πριν είναι πια πολύ αργά. Τα εξώφυλλα τους έχουν ήδη αρχίσει να ξεβάφουν απ’ τον ήλιο. Ίσως θα έπρεπε απλά να πάρω κουρτίνες.
Πέρασα πολλές ώρες ακούγοντας πράγματα με τα οποία έχω περάσει τόσα χρόνια – τόσα χρόνια και τόσα χρόνια πριν. Mια ζωή ολόκληρη. Έχω μανία με το παρελθόν. Και το περίεργο είναι πως, κατά κάποιο τρόπο, ήξερα ήδη από τότε πως εκείνη η εποχή θα έκανε ένα καλό παρελθόν-μια καλή ταινία με καλό soundtrack. Χιλιοπαιγμένο. Χιλιοακουσμένο.
Εκείνη την εποχή, με χρυσό έτος το 1997, και αργυρό το 1998 (για μια σειρά από δαιδαλώδεις λόγους), το downloading δεν ήταν πρόσφορο. Δεν άκουγα 5 albums τη μέρα, αλλά ό,τι άκουγα το ήξερα καλά. Απέξω. Από το πρώτο δευτερόλεπτο ήξερα τι-ποιος- πότε-που. Αυτοεξεταζόμουνα. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια. Τώρα τελευταία τα έχω κάνει θάλασσα. Και ήμουν τυχερή. Βρέθηκα ανάμεσα σε φίλους συλλέκτες. Ανθρώπους με εθνικό τους νόμισμα το βινύλιο. Ένα πακέτο τσιγάρα=0.25 του δίσκου, 3 ποτά=1 δίσκος, ένα παντελόνι=3 δίσκοι κλπ κλπ. Και γω απλά αντέγραφα κασσέτες μανιασμένα. Από cd, από βινύλια, από άλλες κασσέτες. Συλλογές και πάλι συλλογές και πάλι συλλογές. Δεν θυμάμαι ποιος είχε αρχίσει και τη μανία με τα εξώφυλλα. Ίσως ο p4rs3c. Και η μανία απέκτησε μεγάλες διαστάσεις. Έσκιζα από παντού σελίδες περιοδικών, άρχιζα να έχω μια αδυναμία στις θολές εικόνες, να τις μαζεύω σε στοίβες για πιθανά εξώφυλλα.