Επειδή είμαι στην εξοχή και είναι κατακαλόκαιρο και έχει παντού ζωύφια, θυμήθηκα αυτό.Τον Γιώργο Καρπαθάκη τον ανακάλυψα τυχαία, ούτε που θυμάμαι πως και που πια, και βασικά ούτε καν τον ανακάλυψα ακριβώς. Θυμάμαι ότι πέτυχα μια σειρά από κομμάτια του online που μπορούσες να τα κατεβάσεις, και πρώτο ήταν το ‘ζωύφια’. Έπαθα μεγάλο σοκ και το άκουγα όλη εκείνη την ημέρα και κάμποσες επόμενες. Ατελείωτη περισυλλογή σε πολλαπλάσια των7 (σχεδόν 8) λεπτών. Μου άρεσε τόσο που δεν ασχολήθηκα να ακούσω τίποτα άλλο δικό του. Λες και φοβόμουν μήπως απογοητευτώ. Δεν ξέρω. Βλακεία μάλλον, αλλά έμεινα με τα ζωύφια. Ένα κομμάτι που δεν ξέρω γιατί μου θύμισε παλιές μέρες των plaid. Μερικοί συνειρμοί είναι αδύνατο να ερμηνευτούν λογικά.
Και πριν λίγες μέρες ήταν εδώ ο panhimic και μετά από κάμποσα χρόνια ξανα-αράξαμε σε εκείνο το πιο τέλειο σπίτι στον εξωτικό Βύρωνα, με τον κήπο ζούγκλα, και τις μπανανιές, τα κουνούπια, τις κατσαρίδες και τα φιδάκια, όχι τα αληθινά, αυτά που είναι εντομοαπωθητικά. Και αναφέραμε το καινούριο του μικροσκόπιο και ένα video που είχε τραβήξει από κάτι ακάρεα με μεγέθυνση x400. Μετά τα ‘moths’ του Yoni, τα “dust mites”. Και οπότε μαζί με τα ‘ζωύφια’ του Καρπαθάκη ένωσα τα δυο θέματα σε ένα. Ελπίζω να μην τους πειράζει. Κανέναν από τους δύο.
