Gott nytt år!

Τι είναι 16 μέρες καθυστέρηση μπροστά στην αιωνιότητα?!
Τα 31 albums του 2013 σερβιρισμένα κρύα στις 16 Ιανουαρίου του 2014! 
Κρύα σαν τη Σουηδία!
Gott nytt år!
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■

plenty of furniture

Αν σε κυνηγάει κάτι, σε κυνηγάει από παντού. Τελευταία με κυνηγάει το παρελθόν. Και τα έπιπλα. Πολλά έπιπλα. Plenty of furniture. Είναι που είμαι στη χώρα του επίπλου. Υπάρχει ένα έπιπλο για κάθε χρήση-υπάρχει ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση. 
Αλλά ο τίτλος “Plenty of furniture” έρχεται από πολύ παλιά. Από την εποχή του Λονδίνου. Πριν, τότε, και μετά το Λονδίνο. Την πιο σκοτεινή και μαύρη περίοδο της ζωής μου.
Πριν φύγω διάβασα το «Περιπέτειες στο εμπόριο δέρματος». Adventures in the skin trade, ο πρωτότυπος τίτλος. Ήθελα να διαβάσω κάτι πολύ αγγλικό πριν μεταναστεύσω. Πέτυχα διάνα. Το βιβλίο με σακάτεψε. Και ο ήρωας του πήγαινε και αυτός στο Λονδίνο. Από το χωριό του κι αυτός. Και εκεί γνώρισε έναν τύπο σε ένα μπαρ, που στο δεύτερο κεφάλαιο τον κάλεσε στο σπίτι του. Το σπίτι ήταν γεμάτο έπιπλα. Από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Το κεφάλαιο λεγόταν φυσικά “Plenty of furniture”.

quel hasard: Hezus & Kasbah

Κατηγορία συμπτώσεις: Στο προηγούμενο θέμα για τους Durag και την δυναστεία τους, δεν το είχα πει, αλλά το είχα πάθει: υπήρχε ένα κομμάτι, ένα τέλειο κομμάτι, ένα από τα τέλεια κομμάτια, που όταν το άκουσα είπα αυτό είναι gonjasufiς. Το Fish Meat νούμερο 4.
Ψάχνω στο mu.zz.le, όχι. Ψάχνω στο sufi and a killer, ούτε. Σκέφτηκα θα είναι κανένα από εκείνα τα αδέσποτα του gaslamp τότε, πριν βγει ο επίσημος δίσκος, αλλά δεν κάθισα να το ψάξω. Ούτε που θυμάμαι που και αν τα έχω μαζεμένα εκείνα εκεί. Σήμερα όμως ξύπνησα αποφασισμένη. Και ο καλός ύπνος βοηθά στις αναλαμπές. 

Please, stay with me. Please, stay even though you know my reality.
Please, stay with me. Please, stay even though you know my reality.
Please, stay with me. Please, stay even though you know my reality.

durag

Ωραία. Το άλμπουμ της χρονιάς 2013 αποφασίστηκε ήδη: Durag Dynasty, "360 Waves". To "Super group" από τους καλιφορνέζους Planet Asia, Killer Ben και Tri-state. Παραγωγή Alchemist. Αυτό είναι Hiphop.

- Που τον ξέρω τον Planet Asia?
- Τι που τον ξέρεις, ρε. Συμμετείχε σε εκείνο το κομμάτι του Madlib που λύσσαγες, στο δίσκο των Strong Arm Steady, το "Questions", κατάλαβες?
- ΑΑΑΑΑ, η κομματάρα!

- Και από που αλλού τον ξέρω?
- Από το LA Blues, πάλι των Strong Arm Steady.
- A, ναι το LA Blues που πάει γάντι με το LA Clifornia του Madlib.

Και κοιτάζω τις περσινές επιλογές μου για τα 31 albums της χρονιάς και ο Alchemist είναι στο νούμερο 11 και οι Strong Arm Steady στο 12. Γιατί είμαι τόσο ηλίθια? Aφού μ'αρέσει ο Alchemist. Ό,τι κάνει ο Alchemist μ'αρέσει. Έχει κάτι σαν πανικό σε όλες του τις παραγωγές, τον αναγνωρίζω με τη μία.

same-oh gray

Και όλα ξεκίνησαν από ένα εξώφυλλο δίσκου που πόσταρε το turntable lab στο instagram. Το είδα φευγαλέα χθες βράδυ και σήμερα με το που ξύπνησα είχα το νου μου να το ξαναδώ και να το ψάξω. 
Πολλές άγνωστες λέξεις αλλά το εξώφυλλο μου έκανε πολύ εντύπωση. Θα ήταν από αυτούς του δίσκους που θα αγόραζα χωρίς να έχω ιδέα τι έχουν μέσα. Αλλά περί, gray, shades of..., basquiat, michael holman και nick taylor, μαύρα μεσάνυχτα. Aν και για να δικαιολογηθώ λίγο, ομολογώ πως το όνομα Βasquiat, κάτι μου έλεγε. Αυτό μόνο: κάτι.
Για να βρει τώρα κανείς και να ακούσει το άλμπουμ, με αυτό το όνομα και αυτόν τον τίτλο, είναι μια ταλαιπωρία και μισή, καθότι πλέον οι λέξεις gray+shades οδηγούν κατευθείαν στο μάλλον βλαμμένο βιβλίο της μάλλον βλαμμένης (που όμως πρέπει να έκανε γερό κομπόδεμα με το άρλεκιν) και πρέπει να αποκλείσεις κάθε αναφορά στο νούμερο 50 ολογράφως ή με αριθμούς. Όποιος έχει υπομονή όμως και δείχνει μεγαλύτερο ζήλο για τέτοιες εξερευνήσεις από ότι για τη δουλειά του, βρίσκει την άκρη. Το album είναι ωραίο, πολύ ωραίο σε ορισμένα σημεία μεταξύ αποσπασμάτων από τηλεφωνήματα στη γραμμή βοήθειας "suicide hotline" τα οποία αποσπάσματα αν είναι αληθινά είναι πολύ ανατριχιαστικό ως ιδέα.
Και για έναν άνθρωπο που κυνηγάει τις συμπτώσεις ήταν άλλο ένα σημάδι το ότι το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου έχει τον τίτλο "Life on the streets" ο οποίος είναι και υπότιτλος στη σειρά Homicide: Life on the street τη μόνη σειρά που άντεχα, μπορούσα και ήθελα να δω μετά το Wire.

31 / 2012

H garam0nd σας στέλνει τις πιο θερμές της ευχές για το 2013 και μια συλλογή με 31 tracks από τα 31 αγαπημένα albums του 2012!

■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 

and the winner is...:

>>

Δεν ξέρω πια τι να πω, έχω να γράψω και κάτι μήνες. Δεν ξέρω τι να πω αλλά ένα πράγμα θα πω: Beak>. Μπορώ να πω και Drokk. Αυτά μπορώ να πω και αυτά μόνο μπορώ να ακούω. Έχω κλείσει τετράμηνο εδώ πέρα και μόνο αυτό μπορώ να ακούω. Και θέλω να γράψω κάτι γι’αυτό εδώ και τόσο καιρό αλλά δεν ξέρω τι. Νομίζω μόνο μονολεκτικά σχόλια μου έρχονται. «τέλειο». «άψογο». «απόλυτο». Αλλά ποστ με μονολεκτικά σχόλια δεν βγαίνει. Αλλά έτσι μου ’ρχεται, κάτι ξερό, σαν τον ήχο τους. Είναι τέλειο. Το θες? Άκου το και θα με καταλάβεις. Αν δεν με καταλάβεις, δεν θα σε καταλάβω, οπότε γιατί να το συζητάμε?

31 / 2011

Είναι περίεργο πράγμα να γράφω σ’αυτό το blog χωρίς να είμαι στη θέση μου. Στο γραφειάκι, στο δωματιάκι, στην καρεκλίτσα, με τα ηχειάκια. Αντιθέτως, είμαι σε μια σπιταρόνα, σε ένα σαλόνι όσο 3 δωμάτια αθηναϊκού διαμερίσματος, χωρίς γραφείο και χωρίς καρέκλα γραφείου. Πολυθρόνα, coffe table, άνεση. Γίνεται να γράφει κανείς με άνεση? Αλλά είναι χριστούγεννα και είπαμε ότι το 99,9% της ζωής μου αυτές τις μέρες του χρόνου είμαι στο χωριό μου στο Ρίο, και πριν έρθω χρόνος για τα 31 της χρονιάς ούτε για δείγμα. Οπότε η δουλειά και το ξεσκαρτάρισμα έγινε εδώ, στο ανεμοδαρμένο Ρίο, με τζάκι και το κρύο να χτυπάει πισώπλατα, γιατί το τζάκι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι τη μύτη σου να κοκκινίζει από τη ζέστη και την πλάτη σου να την αφήνει να κρυώνει, ακάλυπτη.

Swedish Days

Συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πριν λίγο πήγα να κάτσω στον υπολογιστή για να γράψω κάτι που με περιτριγυρίζει κάτι μέρες. Πλησιάζουν οι γιορτές και κάθε χρόνο τέτοια εποχή θυμάμαι τη Σουηδία. Και θα έγραφα το γιατί. Έκατσα όμως στον υπολογιστή και είδα μπροστά μου τα νέα για το θάνατο της Cesaria Evora. Αυτό είναι το περίεργο. Γιατί η Cesaria Evora μου θυμίζει επίσης τη Σουηδία.

Στη Σουηδία πέρασα λοιπόν κάποιους χειμωνιάτικους μήνες της ζωής μου το 1999 και λίγο μετά. Ήταν η Erasmus φοιτητική μου ζωή. Και όχι πολύ βόρεια στη Σουηδία, αλλά χαμηλά, στο Lund, εκεί κοντά στο Malmö και την Κοπεγχάγη. Η Κοπεγχάγη δηλαδή ήταν η πιο κοντινή μεγάλη πόλη, και όχι η Στοκχόλμη. Και ευτυχώς, στην Κοπεγχάγη έκανε την ίδια περίοδο την Erasmus θητεία της και η Τ. οπότε αυτό έκανε την διαμονή μας και τα πήγαινε-έλα πιο εύκολα. Η γέφυρα δεν είχε φτιαχτεί ακόμα και για να περάσει κανείς απέναντι έπαιρνε ένα μικρό ferry που έκανε κανά μισάωρο.

strange things & strange citizens

Το facebook wall μου έχει καταντήσει μια περίεργη ιστορία. Τα νέα από αγαπημένους καλλιτέχνες-δισκογραφικές-youtube videos είναι πιο πολλά απ’ τα νέα των πραγματικών μου φίλων. Δηλαδή, πρώτα μαθαίνω σε τι χρώματα θα βγει το νέο t-shirt της Strange Famous, τι μαγείρεψε ο Alias, τι σκέφτηκε για τους σεισμούς στην Ιαπωνία ο Nosajthing και αν είμαι τυχερή και το πάρει το μάτι μου, μπορεί να δω τις φωτογραφίες από μια εκδρομή φίλων ή καμιά καλή διάλεξη που γίνεται στη σχολή. Δεν πειράζει. Το καλό εξάλλου με τους overseas celebrities είναι πως έτσι υπάρχει κίνηση 24/7 και αν ξενυχτάς για δουλειά έχεις παρέα και δεν είσαι μονάχος. Μαθαίνεις ας πούμε ποιο παιχνίδι μπάσκετ βλέπει ο Joe Beats που έχει μανία με το ΝΒΑ, ή πόσα 7’ έχουν μείνει στο στοκ της Darla Records. Τελοσπάντων.

Στα πλαίσια αυτής της έστω και πλαστής οικειότητας με ανθρώπους με τους οποίους, κατά τ’ άλλα, η μόνη σχέση που θα είχα ποτέ, θα ήταν το να αγοράσω τη μουσική τους, μια μέρα, από αυτές του ατελείωτου χαζέματος, στείλαμε ένα mail στον 2econd class citizen:

«hey man, would you care to come to Athens for a live show?!»

cassettes

Νομίζω βρήκα θέμα για κάμποσα επόμενα ποστ. Πριν καμιά βδομάδα ήμουν στο Ρίο, στο σπίτι όπου είναι αποθηκευμένη η παλιά μου ζωή. Έπεσα πάνω σε κάτι παμπάλαιες κασσέτες και έπιασα δουλειά. Άρχισα την ‘ψηφιοποίηση’ τους πριν είναι πια πολύ αργά. Τα εξώφυλλα τους έχουν ήδη αρχίσει να ξεβάφουν απ’ τον ήλιο. Ίσως θα έπρεπε απλά να πάρω κουρτίνες.

Πέρασα πολλές ώρες ακούγοντας πράγματα με τα οποία έχω περάσει τόσα χρόνια – τόσα χρόνια και τόσα χρόνια πριν. Mια ζωή ολόκληρη. Έχω μανία με το παρελθόν. Και το περίεργο είναι πως, κατά κάποιο τρόπο, ήξερα ήδη από τότε πως εκείνη η εποχή θα έκανε ένα καλό παρελθόν-μια καλή ταινία με καλό soundtrack. Χιλιοπαιγμένο. Χιλιοακουσμένο.

Εκείνη την εποχή, με χρυσό έτος το 1997, και αργυρό το 1998 (για μια σειρά από δαιδαλώδεις λόγους), το downloading δεν ήταν πρόσφορο. Δεν άκουγα 5 albums τη μέρα, αλλά ό,τι άκουγα το ήξερα καλά. Απέξω. Από το πρώτο δευτερόλεπτο ήξερα τι-ποιος- πότε-που. Αυτοεξεταζόμουνα. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια. Τώρα τελευταία τα έχω κάνει θάλασσα. Και ήμουν τυχερή. Βρέθηκα ανάμεσα σε φίλους συλλέκτες. Ανθρώπους με εθνικό τους νόμισμα το βινύλιο. Ένα πακέτο τσιγάρα=0.25 του δίσκου, 3 ποτά=1 δίσκος, ένα παντελόνι=3 δίσκοι κλπ κλπ. Και γω απλά αντέγραφα κασσέτες μανιασμένα. Από cd, από βινύλια, από άλλες κασσέτες. Συλλογές και πάλι συλλογές και πάλι συλλογές. Δεν θυμάμαι ποιος είχε αρχίσει και τη μανία με τα εξώφυλλα. Ίσως ο p4rs3c. Και η μανία απέκτησε μεγάλες διαστάσεις. Έσκιζα από παντού σελίδες περιοδικών, άρχιζα να έχω μια αδυναμία στις θολές εικόνες, να τις μαζεύω σε στοίβες για πιθανά εξώφυλλα.

31

30+1=31. Που λόγω τράπουλας, για τις γιορτές είναι μια χαρά νούμερο. Περισσότερα δεν γίνεται. Πήγα να φτιάξω ένα top50 των albums της χρονιάς που πέρασε και με έπιασε κατάθλιψη. Αποκλείεται να είχα ακούσει τόσο υλικό που να μπορώ από αυτό να επιλέξω 50 αγαπημένα. Και άσχετη και στριμμένη. Και ενώ νόμιζα πως είμαι πολύ γενναιόδωρη στις μουσικές επιλογές, τώρα με έπιασε μια φοβερή τσιγγουνιά. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Στη λίστα έπρεπε να μπουν πράγματα με τα οποία απέκτησα μια προσωπική σχέση. Και ενδεχομένως άδικη και προκατειλημμένη. Δεν πειράζει.

Επίσης, μόλις μου είπαν ότι έχω μια απάθεια για τις νέες κυκλοφορίες. Ότι δεν με νοιάζει να ακούσω κάτι επειδή είναι καινούριο. Με εξαιρέσεις προσωπικές υποθέσεις από το παρελθόν.

Όπως και να ’χει δυσκολεύτηκα. Το top10 των albums της δεκαετίας θα μου ήταν πιο εύκολο. Mέσα σε 1 λέπτο μέτρησα αυτά και ησύχασα.

nouvelle wave

Όλα άρχισαν με ένα τραγούδι. Μερικές φορές ένα τραγούδι αρκεί να φέρει την καταστροφή. Δεν είμαι ειδική στο new wave ή dark wave. Αλλά μ’ αρέσει, πολύ. Δεν είναι της εποχής μου, αλλά έχω κάποιες ηχητικές αναμνήσεις λόγω της μεγαλύτερης κατά 5 χρόνια αδερφής. Μέχρι εκεί από γνώσεις.

Σε μια από τις αναζητήσεις για την ανανέωση του καθημερινού soundtrack –που ισοδυναμεί με αναβολή των πραγμάτων με τα οποία θα έπρεπε όντως να ασχολούμαι- πέτυχα μια σειρά από φλέβες χρυσού.

Καταρχήν υπάρχει αυτός ο χαμός με την επανακυκλοφορία της ‘Υπέρβασης’ των Metro Decay. Δεν το έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο, αλλά εντάξει, παραδέχομαι πως το ‘Σκιές’ πχ είναι πολύ ωραίο. Ή το ‘κειμήλια’. (Και αυτό από τον Φανταστικό Ήχο).

Το ψάξιμο για αυτούς φυσικά κατέληξε στην Ειρκτή. Ωραίο όνομα και ωραίο site. Ειρκτή σημαίνει φυλάκιση ή φυλακή. Εξού και η κάθειρξη.

Χάζεψα κάμποσο με τις κυκλοφορίες τους και με την όρεξη να ποντάρω σε κάτι που να μην έχω ακούσει και να μην έχω ιδέα τι είναι. Αποφάσισα να πάρω ένα album των Brigade Internationale. Το ‘Regard Extreme’. Πρώτη κυκλοφορία σε κασσέτα το 1980.

Salem II - The Return

Το να γράφω για τους salem είναι εύκολη υπόθεση. Το μόνο κακό είναι που όλη τη χρονιά με δαύτους μου συνέβαιναν ένα σωρό ιστορίες που τώρα τις έχω ξεχάσει. Η πιο περίεργη όμως από αυτές δεν ξεχνιέται και πολύ.

Την εποχή λοιπόν που τους είχα βρει και που έψαχνα τα κομμάτια τους ένα-ένα, ήξερα ακριβώς τι είχε ο κάθε χρήστης στο last.fm και πότε το είχε βρει. Τώρα είναι πολλοί οι fans και δεν γίνεται να έχεις τέτοια database στο κεφάλι σου, εκτός αν είσαι εντελώς μουρλός και τους οργανώσεις σε κανένα excel.

Εν πάσει περιπτώσει πέρσι τέτοια εποχή ήξερα απέξω κι ανακατωτά τα πάντα για δαύτους. Ήμουν top listener και είχα τη δεύτερη καλύτερη salem list μετά τον C.

O C. ήταν πρώτος και με διαφορά. Είχα ανταλλάξει κάτι mail και tracks με κάποιους fans, αλλά εκείνος ήταν το πιο περίεργο άτομο που έχω συναντήσει εκεί μέσα. Είχε κομμάτια που δεν έβρισκα παρότι ξημερωνοβραδιαζόμουν ψάχνοντας. Ας πούμε ένα cdr, το FuCKU. Είχε κυκλοφορήσει από τη disaro και προφανώς όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Και μετά το χάος. Δεν ξέρω, τώρα ίσως να είναι πιο εύκολο να το βρεις.

χαμένες συναυλίες νο.4 (φτάνει)

Νομίζω πως βαρέθηκα λίγο με τις χαμένες συναυλίες και θα τις αφήσω για αργότερα.

Αλλά επειδή βαρέθηκα και να σέρνω εκείνη την ιστορία με το Sage στο Όνομα του Ρόδου θα ξεμπερδέψω μαζί της τώρα, που ούτε καμιά διάθεση για συναισθηματισμούς έχω, ούτε τίποτα. Αυτό είναι καλό γιατί όταν με πιάνει το συναισθηματικό μου δεν αντέχομαι.
Λοιπόν, για τον Sage Francis άκουσα πρώτη φορά όταν πηγαίναμε στο Όνομα του Ρόδου για να δούμε τον Noah23.

Πρέπει να ήταν Νοέμβριος του 2002.
Ο P4rs3c μας είχε φέρει από ένα αντιγραμμένο cd για τον καθένα που είχε μέσα το Personal Journals και το The Makeshift Patriot EP μαζί. Είχαν μόλις κυκλοφορήσει και τα δύο από την anticon. Ήμασταν ακόμα μέσα στο αυτοκίνητο όταν μας είπε: «Έρχεται και αυτός. Τον λένε Sage Francis. Το νου σας. Είναι φοβερός».

χαμένες συναυλίες νο.2 (τυχαία σειρά)

Ένα Σάββατο του φθινοπώρου του 1997 η φίλη μου Ε πήγε στο seven plus seven να χαζέψει δίσκους. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε και πολλά λεφτά, όχι ότι τώρα έχουμε δηλαδή, αλλά τελοσπάντων αυτό που θέλω να πω ήταν πως πήγε ως συνήθως περισσότερο να χαζέψει παρά να αγοράσει. Το You can hear the heart beating as one, ήταν μπροστά μπροστά σε μια στοίβα, και είχε όπως πάντα εκείνο το τραβηχτικό εξώφυλλο. Το σήκωσε, το χάζευε, αλλά δεν ήξερε ούτε τι είναι οι Yo la tengo, ούτε τι σημαίνει. Έτσι κι αλλιώς όταν μετά από χρόνια μάθαμε ισπανικά, πάλι μείναμε με την απορία. Εγώ την έχω; Τι ήταν πάλι αυτό; Τελοσπάντων, εκείνος ο τύπος στο μαγαζί την είδε να επεξεργάζεται το βινύλιο για ώρα και της είπε να το αγοράσει. Άκουσε με, πάρτο. Θα με θυμηθείς.

la Dame de trèfle

Τέρμα η πολυλογία. Για την ώρα δηλαδή. Έτσι κι αλλιώς το ξέρω πως σύντομα θα με ξαναπιάσει μανία και θα ξεθάψω ιστορίες από το παρελθόν το παρόν και το μέλλον.

Η πολυλογία της είναι ακατάσχετη.

Σε λίγο θα βγει το καινούριο του Sage και το ξέρω πολύ καλά πως θα με πιάσει κατάθλιψη από το πόσο τέλειο θα είναι –ήδη είναι- και σίγουρα θα με πιάσει η μανία να πω για χιλιοστή φορά την ιστορία για τη χαμένη συναυλία στο όνομα του ρόδου. Είναι η προσωπική μου κατάρα.

Ναι, αυτό θα είναι το επόμενο post.

Για την ώρα θα εξιλεωθώ με μια συλλογή 139 κομματιών που αγάπησα και επανεκτίμησα τους τελευταίους 12 μήνες. Ένα blog αξίζει μόνο για την κατεβαστική του αξία. Χωρίς ► découvrez plus...

April 8th

Στις 8 Απριλίου αυτοκτόνησε ο Kurt Cobain. Δηλαδή στα γενέθλια μου. Εκείνη τη μέρα, το 1994, ήμουν πενταήμερη στην Κέρκυρα. Οι πενταήμερες μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλο φιάσκο αν δεν ακολουθήσεις το ρεύμα. Αλλά μερικά ρεύματα καλό είναι να τα αποφεύγεις. Εκείνη τη μέρα, ή μάλλον τη νύχτα, μας είχαν παρκάρει σε ένα από εκείνα τα τεράστια club όπου το πρόγραμμα αρχίζει με επιτυχίες της εποχής, συνεχίζει με 80’s, 70’s, 60’s πτωτικά, μετά με ελληνικές ταινίες και καταλήγει σε μπουζούκια.

Εδώ κάπου, έχω κάνει μια μίξη αναμνήσεων και μπερδεύω τη βραδιά στο club με την τηλεφωνική συνομιλία όπου έμαθα για τον Cobain από την αδερφή μου, αλλά αυτά τα δύο είναι αδύνατο να συνέβησαν ταυτόχρονα διότι εκείνη την εποχή κινητά δεν υπήρχαν και άρα αποκλείεται να μιλούσαμε εκεί μέσα. Προφανώς η συνομιλία προηγήθηκε.

heap hope

Νομίζω πως το οριστικό shock με το hip hop το έπαθα το 2000 με αυτήν την κασσέτα.

Λεγόταν heap hope και είχε μέσα τα εξής:

A1. Lateef The Truth Speaker - The Wreckoning

A2. Blackalicious - Swan Lake (Vocal)

A3. Latyrx - Lady don't tek no

A4. Latyrx – Latyrx

A5. Lateef The Truth Speaker - The Quickening

A6. Latyrx - Balcony Beach

B1. Mack B. Dog - Hot Breath

B2. Takagi Kan - Love Formula (Brixton Bass mix dub)

B3. East Flatbush Project-Tried by 12

B4. Roots Manuva – Tears

B5. Abstract Rude &Tribe Unique - My Experience Is ...

B6. Abstract Rude &Tribe Unique - Somethin' About This Music

unusual animals

Πέρα από τα γατιά και τα ασθματικά γατιά, υπάρχουν ένα σωρό άλλα ασυνήθιστα όντα.

Η Asthmatic Kitty έκανε για χάρη τους μια ωραία σειρά βινυλίων με τα πολύ ωραία εξώφυλλα του Jared Chapman.

Όλα μαζί τα ζωάκια είναι εδώ: