Και όλα ξεκίνησαν από ένα εξώφυλλο δίσκου που πόσταρε το turntable lab στο instagram. Το είδα φευγαλέα χθες βράδυ και σήμερα με το που ξύπνησα είχα το νου μου να το ξαναδώ και να το ψάξω.
Πολλές άγνωστες λέξεις αλλά το εξώφυλλο μου έκανε πολύ εντύπωση. Θα ήταν από αυτούς του δίσκους που θα αγόραζα χωρίς να έχω ιδέα τι έχουν μέσα. Αλλά περί, gray, shades of..., basquiat, michael holman και nick taylor, μαύρα μεσάνυχτα. Aν και για να δικαιολογηθώ λίγο, ομολογώ πως το όνομα Βasquiat, κάτι μου έλεγε. Αυτό μόνο: κάτι.
Για να βρει τώρα κανείς και να ακούσει το άλμπουμ, με αυτό το όνομα και αυτόν τον τίτλο, είναι μια ταλαιπωρία και μισή, καθότι πλέον οι λέξεις gray+shades οδηγούν κατευθείαν στο μάλλον βλαμμένο βιβλίο της μάλλον βλαμμένης (που όμως πρέπει να έκανε γερό κομπόδεμα με το άρλεκιν) και πρέπει να αποκλείσεις κάθε αναφορά στο νούμερο 50 ολογράφως ή με αριθμούς. Όποιος έχει υπομονή όμως και δείχνει μεγαλύτερο ζήλο για τέτοιες εξερευνήσεις από ότι για τη δουλειά του, βρίσκει την άκρη. Το album είναι ωραίο, πολύ ωραίο σε ορισμένα σημεία μεταξύ αποσπασμάτων από τηλεφωνήματα στη γραμμή βοήθειας "suicide hotline" τα οποία αποσπάσματα αν είναι αληθινά είναι πολύ ανατριχιαστικό ως ιδέα.
Και για έναν άνθρωπο που κυνηγάει τις συμπτώσεις ήταν άλλο ένα σημάδι το ότι το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου έχει τον τίτλο "Life on the streets" ο οποίος είναι και υπότιτλος στη σειρά Homicide: Life on the street τη μόνη σειρά που άντεχα, μπορούσα και ήθελα να δω μετά το Wire.
Εντάξει, ίσως βέβαια το album, εν έτι 2013, δεν ακούγεται ως πρωτοπορία, αλλά για όταν οι Gray έφτιαχναν μουσική, προφανώς ήταν.
Οι Gray σχηματίστηκαν από τον Βasquiat και τον performance artist Michael Holman, το 1989. Μέλος τους ήταν για ένα διάστημα και ο Vincent Gallo! Άλλα μέλη τους οι Shannon Dawson, Nick Taylor και Wayne Clifford, από τους οποίους επίσης δεν γνωρίζω κανέναν.
Το όνομα Gray είναι αναφορά στο Gray's anatomy που όπως λέει ο last.fm ήταν και σταθερή επιρροή στους πίνακες του Βasquiat. Γιατί ο Βasquiat, πέρα από μουσική, έκανε και ένα σωρό άλλα πράγματα. Και το Gray's anatomy δεν ήταν απλά μια σειρά που του άρεσε. Όταν ήταν οχτώ χρονών, τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο στο δρόμο όπου έπαιζε. Η ιστορία του στοίχισε πέρα από σπασίματα, πολλά εσωτερικά τραύματα, μέχρι και αφαίρεση σπλήνας. Και όσο ανάρρωνε, η μητέρα του του έκανε δώρο το Gray's Anatomy το βιβλίο για να τον στηρίξει.
Οι Gray, ως group, δεν είχαν μεγάλη διάρκεια ζωής και δεν έβγαλαν ποτέ δίσκο εκείνη την εποχή. Μερικά κομμάτια μόνο μπήκαν στο soundtrack της ταινίας/documentaire "Downtown 81" (ή αλλιώς "New York Beat") στην οποία πρωταγωνιστεί ο Βasquiat παίζοντας τον εαυτό του και την οποία θέλω να δω οπωσδήποτε. Βγήκε το 1981 πάνω δηλαδή στην ωραία εποχή της αρχής του new wave, του hip hop και του graffiti culture.Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, το 2010, οι Gray έβγαλαν αυτό το εξώφυλλο, μαζί με τη μουσική φυσικά, το "Shades of..." Όπως λένε οι κριτικές η ποικιλία από ήχους και μουσικές διατηρήθηκε και υπάρχει και εδώ μια τεράστια γκάμα από hip-hop, ambient, industrial sounds, minimalism, art funk, post-punk, jazzy guitars, και spoken word.
Η τέχνη του Βasquiat είχε καθαρά στοιχεία κοινωνικής και πολιτικής κριτικής ενάντια στο ρατσισμό, την ανισότητα και την εξουσία. Ήταν ένα παιδί που είχε φύγει από το σπίτι από τα δεκαπέντε του, κοιμόταν σε παγκάκια, έπαιζε κρυφτό με τις αρχές και πουλούσε t-shirts και αυτοσχέδιες cart postal για να επιβιώσει.
Σύντομα έπιασε και το graffiti μαζί με το φίλο και συμμαθητή του Al Diaz. Και μαζί με την παρέα του από το πειραματικό σχολείο "City as School", τον Diaz και τον Shannon Dawson που συμμετείχε και στο Gray πρότζεκτ, γέμισαν την Νέα Υόρκη με το ιστορικό SAMO©.
Το SAMO© ήταν το tag που χρησιμοποιούσαν από το 1977 μέχρι τις αρχές του 1980 και που συνόδευε μικρές ποιητικές ή ειρωνικές φράσεις στους τοίχους του Manhattan. Ο ίδιος ο Basquiat λέει πως το samo βγήκε σε μια από αυτές τις μπαφο-συζητήσεις όπου ονόμαζαν την μαριχουάνα "the same old shit". Το "the same old shit" έγινε χάριν συντομίας "Same Old" και στη συνέχεια "Same-Oh" οπότε και "Samo". Το τέλος του samo ήρθε πάντως από τον ίδιο τον Basquiat ο οποίος με την νέα δεκαετία άρχισε να γεμίζει τους τοίχους με το καινούριο tag “SAMO© IS DEAD”.
Το 1981 πέρα από το documentaire "New York Beat", ο Jean-Michel Βasquiat γνώρισε τον Andy Warhol και αυτό πρέπει να ήταν καθοριστικό και για τους δυο. Έγιναν φίλοι, αλληλοεπηρεάστηκαν και συνεργάστηκαν. O Warhol ενθουσιάστηκε από το ταλέντο του νεαρού Βasquiat που συνδύαζε την urban culture και την αφρικανική παράδοση. Ο Βasquiat αναγνωρίστηκε έτσι διεθνώς και στη σύντομη ζωή του απέκτησε παγκόσμια φήμη. Μάλλον κάποια στιγμή εκείνη την εποχή γνώρισε και τη Madonna και κάπου διάβασα πως είχαν ένα σύντομο affaire. Και εμφανίστηκε και σε ένα videoclip των Blondie, το "Rapture", στο οποίο κάνει για λίγο τον dj.
Το εξώφυλλο των Gray που τόσο μου άρεσε δεν ξέρω αν είναι δικό του έργο. Παρότι το ύφος δεν ταιριάζει ακριβώς με τα έργα του που είδα, θέλω πολύ να πιστεύω πως είναι, για αυτό και δεν έκατσα να το ψάξω. Νομίζω προτιμώ να μείνω με αυτή την υπόθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου