durag

Ωραία. Το άλμπουμ της χρονιάς 2013 αποφασίστηκε ήδη: Durag Dynasty, "360 Waves". To "Super group" από τους καλιφορνέζους Planet Asia, Killer Ben και Tri-state. Παραγωγή Alchemist. Αυτό είναι Hiphop.

- Που τον ξέρω τον Planet Asia?
- Τι που τον ξέρεις, ρε. Συμμετείχε σε εκείνο το κομμάτι του Madlib που λύσσαγες, στο δίσκο των Strong Arm Steady, το "Questions", κατάλαβες?
- ΑΑΑΑΑ, η κομματάρα!

- Και από που αλλού τον ξέρω?
- Από το LA Blues, πάλι των Strong Arm Steady.
- A, ναι το LA Blues που πάει γάντι με το LA Clifornia του Madlib.

Και κοιτάζω τις περσινές επιλογές μου για τα 31 albums της χρονιάς και ο Alchemist είναι στο νούμερο 11 και οι Strong Arm Steady στο 12. Γιατί είμαι τόσο ηλίθια? Aφού μ'αρέσει ο Alchemist. Ό,τι κάνει ο Alchemist μ'αρέσει. Έχει κάτι σαν πανικό σε όλες του τις παραγωγές, τον αναγνωρίζω με τη μία.

all this pain and hurt is relative

Αν μια μέρα πηγαίνει στραβά, μπορεί να πάει πολύ στραβά. Η χθεσινή μέρα δηλαδή. Κατάληξη? Είναι βράδυ, συνεχίζει να βρέχει ασταμάτητα για ένα τρίτο συνεχόμενο 24ωρο, λες ok, τουλάχιστον η κωλομέρα τελειώνει, σε λίγο θα πάω για ύπνο, και ακούς να σε φωνάζουν "έλα να δεις αυτό". Τι να δω, και γιατί να πρέπει να το δώ τώρα και αυτό?

SAGE FRANCIS in Athens, Greece - Antifa Live October 20, 2012 12:00 pm

Δεν είπα και κάτι σπουδαίο. Δεν έβρισα, δεν φώναξα, μάλλον δεν είπα τίποτα. Αν κάτι πάει στραβά μπορεί να πάει ως το διάβολο.
Είναι 2012, δέκα χρόνια μετά το personal journals, ο Sage κάνει συναυλίες αφιερωμένες στον δίσκο αυτόν που για μένα δεν είναι ακριβώς δίσκος, είναι αυτό που είναι για κάποιους η βίβλος, το κοράνι ή η Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Δεν έχω καμία όρεξη να ξαναρχίσω την κλάψα για την χαμένη συναυλία/ευκαιρία της ζωής μου πριν δέκα χρόνια στο Όνομα του Ρόδου. Είναι εξάλλου όλα γραμμένα εδώ.

swedish summer

Όταν πριν μισό πια χρόνο με έπιασε και θυμήθηκα τον φοιτητικό μου χειμώνα στη Σουηδία δεν είχα ιδέα ότι θα ήταν ένα ποστ μοιραίο: βρέθηκα και πάλι στη Σουηδία. Για τα καλά. Και όχι απλά εκεί δίπλα στην Κοπεγχάγη, στον σκανδιναβικό νότο, αλλά στο βορρά, όσο βορρά μπορώ να αντέξω δηλαδή, στην Ουψάλα, ένα 40λεπτο βορειότερα της Στοκχόλμης. Και μπορεί τώρα να είναι καλοκαίρι (ή τελοσπάντων έτσι λένε ότι είναι) και να γλίτωσα στο τσακ τον αθηναϊκό καύσωνα των +40, μπροστά μου όμως έχω να περιμένω το χειμερινό -40. Δεν πειράζει. Κατά βάθος πιστεύω πως σ’αυτήν την πόλη πηγαίνει περισσότερο το λευκό χιόνι από το πράσινο γρασίδι. Αν δεν ήταν κατάλευκη πάνω από τους μισούς μήνες κάθε χρόνο, ο Bergman μάλλον δεν θα ήταν αυτός που ήταν και οι ταινίες του αυτές που είναι. Ο Bergman γεννήθηκε και έζησε εδώ στην Ουψάλα και αυτός είναι ένας καλός λόγος να πάρω με καλό μάτι αυτήν την σχεδόν πόλη. Και για να ξεμυτίσω και να κάνω καμιά βόλτα ακολουθώντας τα βήματα του. 

serengeti + yoni wolf

Άκουσα τις προάλλες τον τελευταίο δίσκο του Serengeti. Μου αρέσει ο Serengeti. Δεν ξέρω και πολλά δικά του, αλλά έχω κάτι αναμνήσεις ωραίες. Ας πούμε, πχ, με το Playing In Subway Stations ή το Calliope από το Terradactyl, το ωραίο καλοκαίρι του 2009. Ήταν από τα super αγαπημένα εκείνου του καλοκαιριού – του καλοκαιριού με το holidaze του gonja σε καθημερινή βάση. Δεν πρέπει να γίνω πάλι άρλεκιν.

Άκουσα λοιπόν τώρα το Family & Friends, το καινούριο. Με το πρώτο κομμάτι έμεινα κάπως κάγκελο. Τι είναι ετούτο πάλι. Θυμίζει why?. Νομίζω ότι ακούω τον Yoni – Yoni Wolf. Δεν αναγνώριζα πάντα τη φωνή του. Μέσα στο συνονθύλευμα των clouddead δεν νομίζω πως ξεχώριζα τη φωνή του από του doseone. Ούτε στο Hymie’s Basements τον αναγνώρισα. Είχα αγαπημένους δίσκους με τον ίδιο άνθρωπο και νόμιζα πως ήταν πολλοί. Δεν ήταν. Αλλά δίσκο why? δεν είχα ακούσει.

Όταν έγινε και αυτό, του αφιερώθηκα. Άκουσα τα άπαντα και λάτρεψα σχεδόν τα πάντα. Φυσικά τον προτιμώ ως rapper αλλά ας κάνει ό,τι θέλει. Δεν με νοιάζει. Μ'αρέσει.

Τελοσπάντων. Με τον Serengeti τον ξαναθυμήθηκα. Νόμιζα πως ήταν απλά κάτι κοινό στη μουσική τους, αλλά με ένα γρήγορο google ψάξιμο, serengeti-family-friends-yoni, βρήκα αμέσως αμέσως αυτό:

Serengeti - 'Family And Friends'

WHY? frontman Yoni Wolf is responsible for roughly half of the beats herein, while the rest come from by Advance Base, a.k.a. Owen Ashworth, officially marking the rebirth of the bedroom pop producer formerly known as Casiotone for the Painfully Alone.

Οπότε ναι, η φωνούλα, σωστά άκουσα, ήταν δική του. Και θυμήθηκα λοιπόν τότε, στις εποχές της μεγάλης αγάπης, πως είχα αρχίσει ένα project. Πλέον φοβάμαι πως δεν θα το τελειώσω ποτέ, οπότε here it is:

strange things & strange citizens

Το facebook wall μου έχει καταντήσει μια περίεργη ιστορία. Τα νέα από αγαπημένους καλλιτέχνες-δισκογραφικές-youtube videos είναι πιο πολλά απ’ τα νέα των πραγματικών μου φίλων. Δηλαδή, πρώτα μαθαίνω σε τι χρώματα θα βγει το νέο t-shirt της Strange Famous, τι μαγείρεψε ο Alias, τι σκέφτηκε για τους σεισμούς στην Ιαπωνία ο Nosajthing και αν είμαι τυχερή και το πάρει το μάτι μου, μπορεί να δω τις φωτογραφίες από μια εκδρομή φίλων ή καμιά καλή διάλεξη που γίνεται στη σχολή. Δεν πειράζει. Το καλό εξάλλου με τους overseas celebrities είναι πως έτσι υπάρχει κίνηση 24/7 και αν ξενυχτάς για δουλειά έχεις παρέα και δεν είσαι μονάχος. Μαθαίνεις ας πούμε ποιο παιχνίδι μπάσκετ βλέπει ο Joe Beats που έχει μανία με το ΝΒΑ, ή πόσα 7’ έχουν μείνει στο στοκ της Darla Records. Τελοσπάντων.

Στα πλαίσια αυτής της έστω και πλαστής οικειότητας με ανθρώπους με τους οποίους, κατά τ’ άλλα, η μόνη σχέση που θα είχα ποτέ, θα ήταν το να αγοράσω τη μουσική τους, μια μέρα, από αυτές του ατελείωτου χαζέματος, στείλαμε ένα mail στον 2econd class citizen:

«hey man, would you care to come to Athens for a live show?!»

brad hamers

Μερικές εξισώσεις:

Two Ton Sloth = Brad Hamers + PZ

PZ = Panzah Zandahz = Big Pauper

Phlegm = Brad Hamers + Slomoshun

Three sides of a circle = Slomoshun + Big moses + Brad Hamers

Πριν λίγους μήνες ο Chukchee με διαφώτισε για άλλη μια φορά. Δεν θυμάμαι πότε και πως ακριβώς, αλλά έπεσα πάνω σε αυτό το όνομα: Brad Hamers.

Δεν τον είχα ακούσει ποτέ ξανά. Πολύ κακώς. Θα έπρεπε. Χάρη σ’αυτόν ένιωσα να ξεσκεπάζω ένα ολόκληρο μουσικό δίκτυο που αγνοούσα την ύπαρξη του.

Ο Brad Hamers κάνει τα πάντα. Είναι mc, ποιητής, συγγραφέας, φωτογράφος, ακτιβιστής και λίγο γραφίστας. Γνωστός πάντως δεν είναι. Ανήκει σ’ αυτό το hiphop παρακλάδι που είναι απόλυτα του γούστου μου. Εσωστρεφές, αργό, μελωδικό και μαύρο σε διάθεση. Φτιαγμένο από έναν λευκό τύπο.

Παιδεύτηκα κάμποσο να βρω τα albums του αλλά νομίζω τα κατάφερα. Τελικά του ανήκει ένας αξιοπρεπής φάκελος, κάτι περισσότερο από 1/2 G.

The Pyre

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το The Pyre.

Πρόκειται για μια συνεργασία του Sole και του Ravi Zupa. Ένα audio-book. Μια ιστoρία που σου «διαβάζει» ο Sole ενώ ξεφυλλίζεις τις σελίδες και ακούς μουσική. Περισσότερο αφήγηση παρά hip hop μάλλον.

Εντάξει, για τον Sole δεν πρόκειται να γράψω πάλι κατεβατά, είναι και γνωστός, τον Ruvi Zupa όμως δεν τον ήξερα. Ίσως και να ’πρεπε βέβαια. Αν ήμουν λίγο πιο προσεκτική θα τον ήξερα.

Είναι πολύ δραστήριος καλλιτέχνης και κατά καιρούς είχε συνεργαστεί με κάμποσους από την Anticon – έχει φτιάξει ένα σωρό video. Και με τον Sole είχε ξανασυνεργαστεί. Το videoclip του φοβερού Battlefields είναι δικό του.

χαμένες συναυλίες νο.4 (φτάνει)

Νομίζω πως βαρέθηκα λίγο με τις χαμένες συναυλίες και θα τις αφήσω για αργότερα.

Αλλά επειδή βαρέθηκα και να σέρνω εκείνη την ιστορία με το Sage στο Όνομα του Ρόδου θα ξεμπερδέψω μαζί της τώρα, που ούτε καμιά διάθεση για συναισθηματισμούς έχω, ούτε τίποτα. Αυτό είναι καλό γιατί όταν με πιάνει το συναισθηματικό μου δεν αντέχομαι.
Λοιπόν, για τον Sage Francis άκουσα πρώτη φορά όταν πηγαίναμε στο Όνομα του Ρόδου για να δούμε τον Noah23.

Πρέπει να ήταν Νοέμβριος του 2002.
Ο P4rs3c μας είχε φέρει από ένα αντιγραμμένο cd για τον καθένα που είχε μέσα το Personal Journals και το The Makeshift Patriot EP μαζί. Είχαν μόλις κυκλοφορήσει και τα δύο από την anticon. Ήμασταν ακόμα μέσα στο αυτοκίνητο όταν μας είπε: «Έρχεται και αυτός. Τον λένε Sage Francis. Το νου σας. Είναι φοβερός».

heap hope

Νομίζω πως το οριστικό shock με το hip hop το έπαθα το 2000 με αυτήν την κασσέτα.

Λεγόταν heap hope και είχε μέσα τα εξής:

A1. Lateef The Truth Speaker - The Wreckoning

A2. Blackalicious - Swan Lake (Vocal)

A3. Latyrx - Lady don't tek no

A4. Latyrx – Latyrx

A5. Lateef The Truth Speaker - The Quickening

A6. Latyrx - Balcony Beach

B1. Mack B. Dog - Hot Breath

B2. Takagi Kan - Love Formula (Brixton Bass mix dub)

B3. East Flatbush Project-Tried by 12

B4. Roots Manuva – Tears

B5. Abstract Rude &Tribe Unique - My Experience Is ...

B6. Abstract Rude &Tribe Unique - Somethin' About This Music

the joe beats experiment

Σήμερα το βράδυ -δηλαδή χθες, γιατί σήμερα το βράδυ αποκλείεται να το τελειώσω αυτό το post, ήδη νυστάζω πάρα πολύ και είναι αργά- μου συνέβη άλλη μία μικρο-σύμπτωση.

Ο Buddy Peace, ο κοκκινομάλλης τύπος της Strange Famous πόσταρε στο facebook το εξής άσμα.
Πέρα από μια αδυναμία που έχω στους κοκκινομάλληδες ως φυλή (είναι φυλή οι κοκκινομάλληδες;;;) το κομμάτι αυτό έχει για μένα μεγάλη ιστορία.
Όχι όμως αυτό ακριβώς. Αυτό.
Συνηθίζω να μαθαίνω τα πράγματα κάπως ανάποδα. Η μουσική μου παιδεία δεν έχει σωστές βάσεις ούτε σωστή χρονολογική σειρά. Ας είναι.

Είχαμε μείνει στους non-prophets και την άγνοια μου για το συνδυασμό Sage+Joey f***n Beats. Αφότου εξάντλησα τα πάντα για το album τους “Hope”, μουσικώς, γραφιστικώς και στιχουργικώς, μου έμεινε η εξερεύνηση του κεφαλαίου Joey Beats.

El-P & Sole = ♥

Στις 2 Φεβρουαρίου o El-P με ένα γράμμα-απάντηση προς όλους ανακοίνωσε τελικά πως η definitive jux μπαίνει σε χειμέρια νάρκη, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας.

Στις 9 Φεβρουαρίου, μια εβδομάδα μετά ακριβώς, ο Sole ανακοινώνει πως εγκαταλείπει την Anticon.

Εδώ, η μνήμη επαναφέρει ένα κομμάτι του Sole με τίτλο “dear Elpee”.

Το πρώτο τσεκάρισμα δείχνει πως το κομμάτι αυτό είναι το Track 1 από την κυκλοφορία abr0001 της Anticon [το 12’’ Anticon Presents Hip-Hop Music For The Advanced Listener (1999)].

Και η φαντασία λέει, αυτό είναι, ο Sole και ο El-P συμμαχούν, εγκαταλείπουν τα δημιουργήματα τους και κάνουν μαζί νέο project.

Όμως όχι. Η ιστορία πάει αλλιώς.

life is just a lie with an “f” in it

life is just a lie with an "f" in it and death is definite
but after I scratched the surface
I never saw the calm before the storm act so nervous
when a boy writes off the world it's done with sloppy misspelled words

if a girl writes off the world it's done in cursive

Το καινούριο album του Sage θα λέγεται Li(fe).

Μ΄ αρέσει που θα έχει αυτόν τον τίτλο από το The Cure.

Μ’ αρέσει που το πρώτο κομμάτι του δίσκου θα λέγεται Little Houdini (γιατί, είπαμε, μ’ αρέσει ο Houdini)

Και μ’ αρέσει που θα συνεργαστεί με indie καλλιτέχνες και που δεν μπορώ να φανταστώ καθόλου τι θα βγεί.

Μ’ αρέσει που θα κάνω υπομονή μέχρι τις 11 Μαΐου.

Li(f)e:

Sufi said...

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή ενός ανθρώπου που είναι πολύ κολλημένος με αυτά που ακούει. Εμένα μάλλον αυτές οι περίοδοι διαρκούν όλη μου τη ζωή. Εν πάσει περιπτώσει είμαι άνθρωπος με μανίες.

Το καλοκαίρι που πέρασε, περνούσε ήσυχα με strange famous, anticon και τα παράγωγα αυτών μέχρι που ένα βράδυ άκουσα αυτό.

Βρέθηκε στο Inbox μου μια μαύρη νύχτα ξενυχτιού και η αλήθεια είναι πως είναι περίεργο που έκατσα και το άκουσα. Συχνά δεν ακούω ό,τι μου στέλνουν. Είπαμε, μανίες. Αυτό που έπαθα λοιπόν όταν άκουσα το holidaze είναι αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα του ότι πρέπει να παραδεχτείς ότι είσαι κολλημένος. Δεν είχε καμία σχέση με τα μουσικά μου ακούσματα (της εποχής έστω) αλλά κατάλαβα ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω που το αγνοώ. Ήταν η φωνή που έρχεται από την έρημο.

Γιατί μ’ αρέσει ο reindeer

Η φωνή που έρχεται από την κόλαση.

Όταν πρωτάκουσα τη φωνή του ήμουν στο μικρό δυάρι της οδού Σαλτέλη που πια δεν υπάρχει. Η επιφάνεια σε τετραγωνικά μέτρα των βινυλίων εκεί μέσα ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα τετραγωνικά του διαμερίσματος. Και όταν λέω «επιφάνεια βινυλίων» εννοώ αυτή που σχηματίζουν οι ράχες τους, όχι τα εξώφυλλα.

Όταν πήγαινα επίσκεψη ήταν συγχρόνως και επιμορφωτικά σεμινάρια, αλλά όταν σου πέφτει πολύ μουσική μαζεμένη μερικές φορές δε θες να ακούς τίποτα. Εγώ τουλάχιστον.
Τελοσπάντων, με το Reindeer, δεν ήταν έτσι. Μιλούσαμε, το θυμάμαι καθαρά, και μάλιστα για κάτι άκρως σοβαρό, αλλά θυμάμαι σταμάτησα να μιλάω και είπα, Χριστέ μου τι είναι αυτό. Και δεν είμαι θρήσκα, αντιθέτως.
Ήταν το FBC fabric & Reindeer σε εκείνη την μικρή υφασμάτινη θήκη.

kat cut cat

Κάποια στιγμή ήθελα να κάνω μια συλλογή με αγαπημένους καλλιτέχνες και τις γάτες τους. Εντάξει, τα έχουν κάνει και άλλοι αυτά με αγαπημένους συγγραφείς και γάτες αλλά δεν πειράζει…καθένας με τις μανίες του..

Οι δικές μου αρχίζουν και τελειώνουν με τον Sage. Διάβαζα κατά καιρούς στο facebook να γράφει για τις γάτες του «είμαστε στο γιατρό και περιμένουμε στην ουρά για στείρωση», «το αγαπημένο παιχνίδι της γάτας μου είναι το τάδε…» και τελοσπάντων, αν ήταν να αρχίσω μια συλλογή με αγαπημένους καλλιτέχνες και γάτες, αυτός θα ήταν μέσα πρώτος πρώτος. Αλλά δεν θα είναι. Γιατί μου έκοψε τον ενθουσιασμό με τη μία. Του ζήτησα ευγενέστατα να μου δώσει μια φωτογραφία τους και απάντησε αστεία και κοφτά «χαχα, ναι, έχω πολλές ψιψίνες, αλλά φροντίζω να μην φωτογραφιζόμαστε μαζί-πρέπει να τις προστατεύω.» Αυτό. Αλλά Sage, είναι αυτός – δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί του. Εμείς τον αγαπάμε. Το μόνο που βρήκα είναι μια φωτογραφία του με χελώνα, που μάλλον είναι εκτός θέματος…

Η αλήθεια πάντως είναι πως η όρεξη για τη συλλογή αυτή μου είχε έρθει με αυτό το video

Το γατί του doseone είναι το κάτι άλλο.

Survived Another Winter

“Επιζώντες ενός ακόμα χειμώνα”: Συμμετοχή -χωρίς επιτυχία- στο διαγωνισμό

σύντομης ιστορίας «Living together: Imagine your future in a changing city»

(Δεκέμβρης 2008)

επιζώντες ενός ακόμα χειμώνα

escape artist

Όταν κυκλοφόρησε το FREEhoudini μου άρεσε πολύ ο τίτλος. Τη μουσική θα την αγαπούσα πολύ μετά. Αλλά αρχικά μου άρεσε για το Houdini. Δεν ξέρω πολλά για τον Houdini, αλλά αυτά που ξέρω ήταν αρκετά.

Ο Houdini ήταν μυθιστορηματικός ήρωας του Taibo στο «Με 4 χέρια».

Ο Paco Ignacio Taibo είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Τώρα η ιστορία γίνεται επαναλαμβανόμενη, και εγώ όπου σταθώ και όπου βρεθώ λέω «Ο Paco Ignacio Taibo είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας», αλλά δεν πειράζει, ε ί ν α ι.

Και στο «Με 4 χέρια» ο Houdini ήταν μία από τις πεντακόσιες ιστορίες που μπερδεύονται για να δημιουργήσουν μια τέλεια πλοκή. Τα κάνει αυτά ο Paco, μπερδεύει την Ιστορία με τις ιστορίες του.

“Η παρούσα ιστορία ανήκει αναίσχυντα στον χώρο της μυθοπλασίας.

Η συντριπτική πλειονότητα των ηρώων δεν υπάρχουν παρά μόνο στις

σελίδες αυτού του βιβλίου, και μάλιστα ορισμένοι που τα ονόματα ή τα

διακριτικά τους τα δανείστηκα από την πραγματικότητα λένε πράγματα

που μόνο στη φαντασία μου μπορούν να αποδοθούν.”

PIT II

duplicate distribute depute

Νομίζω το αγαπημένο μου μουσικό blog είναι του chukchee. Στον chukchee βρήκα τα άπαντα του Gonja aka Sumach aka «δεν ξέρω και γω πως στην ευχή αλλιώς τον λένε». Ο chukchee έχει μανία με τον James Reindeer (ή αλλιώς «η φωνή που έρχεται από την κόλαση») και πριν –πολύ πριν- κυκλοφορήσει η τελευταία του δουλειά με τον lmntl819 (δεν είναι όνομα αυτό..) μου έστειλε το album σε mp3, δηλαδή του το ζήτησα και μου το έστειλε, και μου ήρθε…δεν ξέρω, να του χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη.

Για αντάλλαγμα νομίζω του είχα στείλει το «Eskimo snow» το sock hop version, που τότε ήταν αρκετά σπάνιο (το album «Eskimo snow» αργούσε ακόμα πολύ). Το είχα ξετρυπώσει σε μια συλλογή που λεγόταν Tiny Mixtapes Vol. 1: Darfur μια συλλογή, τα κέρδη της οποίας «would aid victims in the Sudanese region». Εντάξει, βλακείες μπορεί να είναι όλα αυτά, ας τους πιστέψουμε, δεν ξέρω, ούτε ξέρω και ποιος πολεμάει ποιον στο Σουδάν, αλλά εκεί μέσα υπήρχε ένα κομμάτι (εκτός από το Eskimo snow) που το έλεγαν, ακόμα έτσι το λένε, απλά δεν το ακούω –δεν θέλω να το ακούω- dress the ship in black. Πολύ ωραίο, αλήθεια.

Ο chukchee τελοσπάντων ξέρει τα πάντα.