escape artist

Όταν κυκλοφόρησε το FREEhoudini μου άρεσε πολύ ο τίτλος. Τη μουσική θα την αγαπούσα πολύ μετά. Αλλά αρχικά μου άρεσε για το Houdini. Δεν ξέρω πολλά για τον Houdini, αλλά αυτά που ξέρω ήταν αρκετά.

Ο Houdini ήταν μυθιστορηματικός ήρωας του Taibo στο «Με 4 χέρια».

Ο Paco Ignacio Taibo είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Τώρα η ιστορία γίνεται επαναλαμβανόμενη, και εγώ όπου σταθώ και όπου βρεθώ λέω «Ο Paco Ignacio Taibo είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας», αλλά δεν πειράζει, ε ί ν α ι.

Και στο «Με 4 χέρια» ο Houdini ήταν μία από τις πεντακόσιες ιστορίες που μπερδεύονται για να δημιουργήσουν μια τέλεια πλοκή. Τα κάνει αυτά ο Paco, μπερδεύει την Ιστορία με τις ιστορίες του.

“Η παρούσα ιστορία ανήκει αναίσχυντα στον χώρο της μυθοπλασίας.

Η συντριπτική πλειονότητα των ηρώων δεν υπάρχουν παρά μόνο στις

σελίδες αυτού του βιβλίου, και μάλιστα ορισμένοι που τα ονόματα ή τα

διακριτικά τους τα δανείστηκα από την πραγματικότητα λένε πράγματα

που μόνο στη φαντασία μου μπορούν να αποδοθούν.”

PIT II

Όταν κυκλοφόρησε το FREEhoudini ήταν μια ωραία εποχή και είχα όρεξη να κάνω βλακείες σαν και αυτή: μάζεψα από τα τέσσερα χέρια τα σκόρπια κεφάλαια που είχαν σαν πρωταγωνιστή τους τον Houdini και τα έβαλα μαζί, σαν μια μικρή ιστορία:

κεφ. 58 Ο Χουντίνι μιλάει για την ακέφαλη γυναίκα σ.209

κεφ. 66 Ο Χουντίνι μιλάει για το φόβο της τρέλας σ.236

κεφ. 74 Ιστορίες δημοσιογράφων (μιλάει ο Γκρεγκ) σ.269

κεφ. 75 Ο Χουντίνι σχεδιάζει να θαφτεί ζωντανός σ.272

κεφ. 76 Ιστορίες δημοσιογράφων (μιλάει ο Χούλιο) σ.274

κεφ. 82 Ο Χουντίνι εν δράσει σ.301

freeHoudini

Όσοι αγαπούν τους themselves πρέπει να αγαπούν και τον Taibo (μάλλον). Εν πάσει περιπτώσει τα κεφάλαια αυτά, έστω και αποσπασματικά, φτιάχνουν μια ωραία μικρή ιστορία.

Και οι escape artists, αρέσουν και στον Sage, και στους Theselves, και σε μένα.

Και μπορεί τότε να μην είχα προσέξει εκείνο το mixtape όσο έπρεπε, ή να μην ήθελα να το προσέξω, αλλά μετά κατάλαβα τι βλακεία είχα κάνει, και εκείνο το υπέροχο πράγμα που λέγεται Rapping 4 Money ήταν γραφτό να γίνει ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια ever. Κατευθείαν στο top5.

Είναι ανεπανάληπτο, υπερ-πορωτικό. Είναι η επιτομή του στυλ.

Και κανείς αναρωτιέται πάντα: γιατί ο Yoni θέλει και επιμένει να τραγουδάει, ενώ ραπάρει έτσι τέλεια???

Αλλά αυτό θα είναι μια άλλη ιστορία. Ο Houdini αξίζει μια δικιά του.