Πρόκειται για μια συνεργασία του Sole και του Ravi Zupa. Ένα audio-book. Μια ιστoρία που σου «διαβάζει» ο Sole ενώ ξεφυλλίζεις τις σελίδες και ακούς μουσική. Περισσότερο αφήγηση παρά hip hop μάλλον.
Εντάξει, για τον Sole δεν πρόκειται να γράψω πάλι κατεβατά, είναι και γνωστός, τον Ruvi Zupa όμως δεν τον ήξερα. Ίσως και να ’πρεπε βέβαια. Αν ήμουν λίγο πιο προσεκτική θα τον ήξερα.
Είναι πολύ δραστήριος καλλιτέχνης και κατά καιρούς είχε συνεργαστεί με κάμποσους από την Anticon – έχει φτιάξει ένα σωρό video. Και με τον Sole είχε ξανασυνεργαστεί. Το videoclip του φοβερού Battlefields είναι δικό του.
Πριν γίνει βιβλίο, το The Pyre ήταν πάντως η πρώτη του ατομική έκθεση. Γενικά λέει, αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχικός και αποφεύγει τις gallery. Έκανε όμως αυτήν την εξαίρεση για την Illiterate gallery στο Denver. Και αυτός και ο Sole μένουν εκεί στο Denver. Και εδώ είναι οι φωτογραφίες και η συνέντευξη που έδωσε με αφορμή το event.
Το βιβλίο τώρα, είναι σαν μια γενική ιστορία του πολιτισμού με όλη την απογοήτευση στην οποία μια τέτοια απόπειρα μπορεί να καταλήξει:
«The only craft we have perfected is the ungentle one».
Και στίχους που, όπως παρουσιάζεται και στο δελτίο τύπου, έχουν μια φοβερή ποικιλία από επιρροές: Από ποιητές όπως ο Λόρδος Byron, ο John Keats και ο François Villon ως τον Guy Debord.
Η εικονογράφηση του βιβλίου από τον Zupa έχει κι αυτή μια ποικιλία από διαφορετικά στυλ. Αναγεννησιακά, εθνογραφικά, βουδιστικά στοιχεία, θρησκευτική εικονογραφία και επαναστατική προπαγάνδα του 20ου αιώνα. Το βιβλίο είναι ασπρόμαυρο, αλλά αν ήταν έγχρωμο θα ήταν μάλλον κάπως έτσι.
Έτσι κι αλλιώς πολύ έγχρωμο υλικό της δουλειάς του υπάρχει στο site του όπου παίρνει κανείς μια καλύτερη εικόνα για την παρανοϊκή πολυπλοκότητα του μυαλού του. Ένα άλλο μέρος αυτής της πολυπλοκότητας είναι το ότι συμμετέχει σε ένα κωμικό τρίο, με άλλους δυο Denver-ιώτες, τους Andrew Orvedahl και Mathew Reichardt. Το τρίο λέγεται “Threople” και έχουν δικό τους κανάλι στο youtube αλλά κάνουν και ζωντανές εμφανίσεις.
Εν πάση περιπτώσει το The Pyre το προτιμώ από αυτά τα κωμικά. Το επίσημο video-trailer για την προώθηση του ήταν αυτό.
Όταν το είδα θυμήθηκα και κάτι άλλα Video του Zupa γιατί μάλλον έχει μανία με αυτό το δέντρο. Παλιότερα video που είχε κάνει για την anticon.
Για το φοβερό Kill Tone του Nosdam.
Ή για το Early Whitney των Why?
Ειδικά αυτό το video μ’αρέσει πάρα πολύ. Και το τραγούδι δηλαδή, το δεύτερο μισό ειδικά – έχω τη βαθιά πεποίθηση πως αυτός ο χριστιανός ο Yoni Wolf θα έπρεπε να ραπάρει περισσότερο και να μην χαραμίζεται τραγουδώντας. Μεταμορφώνεται.
Τελοσπάντων, για να επιστρέψω στο The Pyre, όταν το άκουσα μου άρεσε γενικά πολύ. Ειδικά όμως με κάποιες «σελίδες» πέθανα.
Το track #7 που είναι οι σελίδες 32-45
Το track #8 που είναι οι σελίδες 46-50, 52-53 και 55-56
Και το track #10 που είναι μόνο η σελίδα 54.
Ειδικά αυτή η σελίδα 54, είναι φοβερό το πόσο γρήγορα με στοίχειωσε. Άκουσα το cd ένα βράδυ και το επόμενο πρωί ξύπνησα και είχα τη μελωδία στο μυαλό μου, λες και την άκουγα όλη νύχτα στον ύπνο μου. Άργησα να καταλάβω τι στην ευχή ήταν αυτό που είχα στα αυτιά μου αλλά θυμήθηκα. Σπάνια μου συμβαίνει να μου κολλήσει έτσι κάτι που έχω ακούσει μόνο μια-δυο φορές. Το είχα πάθει με το Cherry Moon του Lorn αλλά αυτό είναι μάλλον μια άλλη ιστορία…
pages 46-50, 52-53, 55-56
"The Pyre (Official Trailer)" @
http://www.youtube.com/user/soleonedotorg#p/a/u/0/0e0Yk-jW8kc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου