April 8th

Στις 8 Απριλίου αυτοκτόνησε ο Kurt Cobain. Δηλαδή στα γενέθλια μου. Εκείνη τη μέρα, το 1994, ήμουν πενταήμερη στην Κέρκυρα. Οι πενταήμερες μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλο φιάσκο αν δεν ακολουθήσεις το ρεύμα. Αλλά μερικά ρεύματα καλό είναι να τα αποφεύγεις. Εκείνη τη μέρα, ή μάλλον τη νύχτα, μας είχαν παρκάρει σε ένα από εκείνα τα τεράστια club όπου το πρόγραμμα αρχίζει με επιτυχίες της εποχής, συνεχίζει με 80’s, 70’s, 60’s πτωτικά, μετά με ελληνικές ταινίες και καταλήγει σε μπουζούκια.

Εδώ κάπου, έχω κάνει μια μίξη αναμνήσεων και μπερδεύω τη βραδιά στο club με την τηλεφωνική συνομιλία όπου έμαθα για τον Cobain από την αδερφή μου, αλλά αυτά τα δύο είναι αδύνατο να συνέβησαν ταυτόχρονα διότι εκείνη την εποχή κινητά δεν υπήρχαν και άρα αποκλείεται να μιλούσαμε εκεί μέσα. Προφανώς η συνομιλία προηγήθηκε.
Αλλά αυτό το νέο σκεφτόμουν όταν έβλεπα κάτι ηλίθιες συμμαθήτριες να χορεύουν πάνω στο bar, στις καρέκλες, στα τραπέζια, κάπου ψηλά τελοσπάντων, και ήθελα να φύγω τρέχοντας. Το να είσαι σε μέρος όπου δεν αντέχεις τη μουσική και να μην έχεις αυτοκίνητο ισοδυναμεί με κινέζικο βασανιστήριο. Tότε βέβαια δεν είχα καν δίπλωμα.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν, σ' ένα κλαμπ στο χάος, κοιτούσα τον κόσμο που χορεύει και τον κόσμο που δουλεύει, ένας φίλος περνάει, χαιρετάει και φεύγει, δεν υπάρχει νόημα και τα λοιπά, και σκεφτόμουν το τηλεφώνημα που σίγουρα πρέπει να είχε προηγηθεί, και την αδερφή μου να κλαίει και να μου λέει ότι ο Cobain αυτοκτόνησε, και είχε γράψει ήδη ένα ποίημα και μου το διάβασε σίγουρα, αλλά δεν το θυμάμαι.

Αυτά συνέβαιναν στα 18α γενέθλια μου το 1994. Το 1998, πριν 12 δηλαδή χρόνια ανακάλυψα τους Alpha. Η ιστορία δεν έχει καμία σχέση με την προηγούμενη.

Ήμουν στο metropolis και χάζευα (τότε δεν χάζευα online προφανώς) και είδα το εξώφυλλο. Alpha: come from heaven.
Μου άρεσε πάρα πολύ. Είχα από τότε και εκείνη τη μανία με τις θολούρες. Στο οπισθόφυλλο διάβασα “melankolic” και το αγόρασα γι’ αυτό ακριβώς. Δεν είχα ιδέα για την “melankolic” των massive attack αλλά είχα γενέθλια και ήθελα να αυτοσχεδιάσω και να μου πάρω δώρο. Γενικά δεν παίρνω εύκολα πράγματα στην τύχη. Δηλαδή μουσική ή βιβλία. Θέλω τις συστάσεις μου. Εκείνη τη φορά πάντως το πήρα, πήγα σπίτι, το άνοιξα και έπαθα με την πρώτη νότα. Το λάτρεψα. Όλο. Κεραυνοβόλος έρωτας. Και κράτησε για χρόνια. Τους έχω μεγάλη αδυναμία και ας μην μου άρεσαν όλα τα μεταγενέστερα τους το ίδιο. (εκείνο βέβαια με τη γάτα, το impossible thrill ήταν εξίσου εξαιρετικό). Τελοσπάντων, μ’ αρέσει όταν η τύχη κάνει καλή δουλειά.

Φέτος, είπα να επαναλάβω το ίδιο παιχνίδι. Σε ένα ωραίο δισκάδικο, το Academy Records στο Brooklyn, ανάμεσα σε πολλά ωραία πράγματα που διακοσμούσαν τον τοίχο με τις νέες κυκλοφορίες διάλεξα πάλι ένα εξώφυλλο, στην τύχη. Χωρίς να έχω ιδέα τι είναι: Harangue.

This expansive LP from Pittsburgh mainstays HARANGUE is a dreamwalk through the minds of its makers, replete with unexpected vistas from this quartet of piano, guitar, bass and drums. Opening with the taut bounce of "Wisteria," the band jumps off with brisk melancholy, weaving and unraveling the layers and hooks of this standout track.

Η τύχη δεν βοηθά τους επαναληπτικούς, αλλά δεν τα πήγα και άσχημα. Πολύ ιδιαίτεροι μου φάνηκαν αυτοί οι Harangue. Αποτελούνται από τους Matt McDermott, Tim Brown, Taichi Nakatani και Jim Wilson, και δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η περίεργη φωνή, αλλά είναι ωραία. Ή θέλω κάπως να είμαι ευγενική με την τύχη μου.

Και το ασπρόμαυρο εξώφυλλο εκτός από το ότι θα έκανε ωραίο κάδρο, έχει αυτήν την περίεργη υφή, τα μαύρα κομμάτια είναι κάπως σαν βελούδινα, ή σαν ζωγραφισμένα με κάρβουνο και νομίζεις όταν το αγγίζεις ότι τα χέρια σου θα είναι μαύρα μετά. Αλλά δεν είναι.

Και τα γεγονότα, τα σχετικά με την ημερομηνία αυτή, κλείνουν με την ιστορική πρεμιέρα του Twin Peaks στις 8 Απριλίου του 1990. Πριν από 20 χρόνια δηλαδή. Και το Twin Peaks είναι από τα πιο υπέροχα και τα πιο τρομαχτικά πράγματα μαζί στο κόσμο.

Twin Peaks American Emmy Award winning television serial drama created by David Lynch and Mark Frost premieres on ABC, οn 8th April 1990. The series was set in the fictional town of Twin Peaks, Washington and, in its short first season, was one of the network's highest rating television programs receiving immense critical acclaim.