la Dame de trèfle

Τέρμα η πολυλογία. Για την ώρα δηλαδή. Έτσι κι αλλιώς το ξέρω πως σύντομα θα με ξαναπιάσει μανία και θα ξεθάψω ιστορίες από το παρελθόν το παρόν και το μέλλον.

Η πολυλογία της είναι ακατάσχετη.

Σε λίγο θα βγει το καινούριο του Sage και το ξέρω πολύ καλά πως θα με πιάσει κατάθλιψη από το πόσο τέλειο θα είναι –ήδη είναι- και σίγουρα θα με πιάσει η μανία να πω για χιλιοστή φορά την ιστορία για τη χαμένη συναυλία στο όνομα του ρόδου. Είναι η προσωπική μου κατάρα.

Ναι, αυτό θα είναι το επόμενο post.

Για την ώρα θα εξιλεωθώ με μια συλλογή 139 κομματιών που αγάπησα και επανεκτίμησα τους τελευταίους 12 μήνες. Ένα blog αξίζει μόνο για την κατεβαστική του αξία. Χωρίς ► découvrez plus...

April 8th

Στις 8 Απριλίου αυτοκτόνησε ο Kurt Cobain. Δηλαδή στα γενέθλια μου. Εκείνη τη μέρα, το 1994, ήμουν πενταήμερη στην Κέρκυρα. Οι πενταήμερες μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλο φιάσκο αν δεν ακολουθήσεις το ρεύμα. Αλλά μερικά ρεύματα καλό είναι να τα αποφεύγεις. Εκείνη τη μέρα, ή μάλλον τη νύχτα, μας είχαν παρκάρει σε ένα από εκείνα τα τεράστια club όπου το πρόγραμμα αρχίζει με επιτυχίες της εποχής, συνεχίζει με 80’s, 70’s, 60’s πτωτικά, μετά με ελληνικές ταινίες και καταλήγει σε μπουζούκια.

Εδώ κάπου, έχω κάνει μια μίξη αναμνήσεων και μπερδεύω τη βραδιά στο club με την τηλεφωνική συνομιλία όπου έμαθα για τον Cobain από την αδερφή μου, αλλά αυτά τα δύο είναι αδύνατο να συνέβησαν ταυτόχρονα διότι εκείνη την εποχή κινητά δεν υπήρχαν και άρα αποκλείεται να μιλούσαμε εκεί μέσα. Προφανώς η συνομιλία προηγήθηκε.