Tον Tiago La, με το Tiago La is losing the plot, τον ανακάλυψα πριν κανά δυο χρόνια, εξαιτίας της λέξης plot. Εντάξει, δεν θέλει και πολλές ανασκαφές για να πετύχει κανείς μια νέα κυκλοφορία της Lex, αλλά και πάλι η χαρά της ανακάλυψης ήταν μεγάλη. Αυτό το μικροσκοπικό album μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθές. Το ίδιο και το αινιγματικό και low profile του Tiago. Και η θετική προκατάληψη άρχισε, όπως είπα λόγω «plot» πριν καν το ακούσω. Έχω μια τάση να μαζεύω και να συμπαθώ μουσικές που έχουν στον τίτλο τους κάτι από τα παρακάτω: αφήγηση, πλοκή, περιγραφή, σενάριο, σελίδες, κεφάλαια. Οτιδήποτε δηλαδή κάνει τη μουσική κάπως σαν βιβλίο.
Escape Artists: Plot against theme / Prefuse 73 Reads The Books / Presfuse73: Vocal Studies + Uprock Narratives / Ahmad Szabo - This Book is About Words / Clutchy Hopkins: Story Teller / Blockhead: Uncle Tony's Coloring book / Soarse Spoken - Park Bench Narratives / Deaf To The General Public - Storyteller's Story / Jibaro Times Chapter 1 / 4Hero: Two Pages / Attica Blues - Page One / The Smashing Pumpkins – Blank Page / Anathallo - All The First Pages / Colleen - I'll Read You a Story / Eyedea & Abilities – This Story / Thomas Carnacki - Bedtime story for the most fragrant room in the ward / A Reminiscent Drive - Two sides to every story / Broadcast – The Book Lovers / The Divine Comedy – The Booklovers / Camera Obscura - Books Written for Girls / The Declining Winter - We Used to Read Books / Maxïmo Park - Books From Boxes / Talking Heads - The Book I Read
Τελοσπάντων, κάτι τέτοιο δηλαδή. Εν πάσει περιπτώσει είχα χαρεί πολύ με το album του. Το Losing the plot εννοώ.
Πριν καμιά δεκαριά μέρες, ήταν τα γενέθλια μου. Τα δώρα συνεχίζουν να φτάνουν κατά κύματα. Ένα από τα χθεσινά δώρα ήταν αυτό: S.A.Andrée: There’s A Fault. Και αυτό κυκλοφορία Lex.
