this is the day

Δεν ξέρω τι λένε σε αυτές τις περιπτώσεις. Περισσότερο γράφω για να μην το μετανιώνω μετά από χρόνια. – μα δεν είχες γράψει τίποτα εκείνη τη μέρα; Τόσα κλάμματα, τόσο περίμενε, τόση μεταφυσική και δεν είχες γράψει τίποτα εκείνη τη μέρα;
Και εντάξει, να γράψεις. Αλλά να γράψεις πριν ή μετά; Και τα δύο τότε. Για την ιστορία.

Σήμερα ξύπνησα και ήθελα να ακούσω doseone. Για κάποιο λόγο δεν τολμάω να βάλω ακόμα το personal journal. O doseone ήταν ό,τι πρέπει. Κάτι τους συνδέει εξάλλου αυτούς τους δύο. Ίσως είναι η λατρεία τους για τις γάτες. Και μετά πάω να βάλω το lexoleum. Τυχαία βάζω τον τρίτο δίσκο, την δεύτερη πλευρά. Περίμενα να πετύχω κάτι από Subtle. Ακούγεται το Danger Mouse & Sage Francis – Garden Gnomes. Δεν γλιτώνω από την φωνή του απόψε.

Ο Sage στην Ουψάλα. Ποιος θα το περίμενε. Το φεστιβάλ είναι ordspråk που θα πει spoken word. Το event στο θέατρο Regina. Θέατρο κανονικό. Με θέσεις. Δεν κλείσαμε στην πρώτη σειρά. Καλύτερα στην δεύτερη για ασφάλεια. Να υπάρχει έστω ένα κεφάλι μπροστά σου να κρυφτείς αν έρθουν τα δύσκολα.
Δεν έχω ιδέα αν θα είναι κανονική συναυλία ή νέτο σκέτο spoken word. Όχι ότι με νοιάζει. Ούτε το καθιστό με νοιάζει τελικά. Αν κάθεσαι δεν φοβάσαι μην πέσεις αν σου έρθει να λιποθυμήσεις. Και δεν διακινδυνεύεις να φας καμιά σπρωξιά σε καμιά στιγμή που θα ζεις εξωσωματικές εμπειρίες ακούγοντας το “all this pain and hurt is relative”.

Και μετά θα έρθει το μετά.