* Η εικόνα (όχι το εξώφυλλο) είναι από τους Territorial Agency και το project North Anon.
Ήμουν κλεισμένη με κορώνα τις τελευταίες μέρες και το μόνο που έκανα ήταν να ακούω βιβλία. Βιβλιοθηκάριος γαρ, άκουγα μόνο παιδικά βιβλία, να είμαι ενημερωμένη και έτοιμη για βιβλιοπροτάσεις. Συνήθως ακούω αρχή/μέση/τέλος απλά για να έχω μια εικόνα και να σκοτώνω πολλά βιβλία τη φορά. Πολλή σαβούρα κυκλοφορεί, πολλή μανιέρα, πολλή κατά παραγγελία παραγωγή, οπότε δεν με νοιάζει και πολύ που δε τα τελειώνω. Είναι μερικά όμως τα άτιμα που δεν τα αφήνεις. Έχεις κλείσει ένα διωρο να ακούς και δεν κατάλαβες πως πέρασε. Augustpriset σου λέει. Δεν είναι ό,τι κι ό,τι.
Ann-Helén Laestadius, Tio över ett, δηλαδή Μία και δέκα.
Μία και δέκα όχι το μεσημέρι. Μία και δέκα μετά τα μεσάνυχτα. Και τί δουλειά έχει η ώρα αυτή αφού το βιβλίο είναι παιδικό ή σωστότερα εφηβικό; Η ηρωίδα του βιβλίου, η Μάγια, βάζει το ξυπνητήρι κάθε βράδυ στις μία και δέκα γιατί εκείνη την ώρα είναι που γίνονται οι εκρήξεις της εξόρυξης και το σπίτι τρέμει.
