Ας γράψω και για κάτι που δεν μ’αρέσει. Θα ήθελα, αλλά τι να γίνει δεν μ’αρέσει. Μουσικά εννοώ.
Αλλά μιας και μπορεί να αρέσει σε κανάν άλλο το "berzerker barrage" τους, κρίμα είναι να μην ακουστεί για αυτούς μια λέξη. Εκτός πια κι αν είναι πασίγνωστοι και αυτογελοιοποιούμαι: The Famines.
Είναι τόσο κρίμα ένα συγκρότημα με αυτό το Homepage να μην μπορεί να γίνει αγαπημένο μου. Με αυτή τη τέλεια γραμματοσειρά, σαν σκαναρισμένη εφημερίδα του 1890.
Αλλά ας τα πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Η οποία αρχή είναι επίσης γελοία. Γιατί τους Famines τους πέτυχα κοιτώντας τις φωτογραφίες του sixtoo στο instagram. Pure stalking δηλαδή. Εντάξει sixtoo σε αγαπάμε για ό,τι μας έχεις προσφέρει σ’αυτή τη ζωή, αλλά τελικά, το να βλέπεις φωτογραφίες από το σπίτι και τα φαγητά κάποιου που σου έχει σταθεί σαν προσωπικός φύλακας άγγελος σε δύσκολες στιγμές κάνει τελικά κακό στη μουσική. Μάλλον. Τώρα που το σκέφτομαι η θεωρία αυτή μπάζει νερά, γιατί με το Sage ποτέ δεν ξενέρωσα από ό,τι πιο ‘προσωπικό’ του έχω δει, από το χιούμορ του, το πώς παίζει με τις γάτες του και το πώς περνάει στους γάμους των φίλων του.
Τελοσπάντων, μάλλον δεν είναι η μέρα μου για θεωρίες.
Αλλά ο sixtoo με τα δανέζικα έπιπλα και τις eames καρέκλες.. μποοο…. Δεν ξέρω.. δεν είναι αυτό που είχα κατά νου. Αυτά ανήκουν για μένα στο βρώμικο κόσμο των αρχιτεκτόνων και καλό θα ήταν να μην μολύνουν τις αθώες και τίμιες ψυχές των μουσικών που ζουν σε βρώμικα υπόγεια ή γκαράζ. [Άλλη μια τρύπια θεωρία].
Εντάξει, ο καναπές του πάντως είναι ψιλοτέλειος, και οι καρέκλες του είναι ακριβώς αυτές που ψάχνω. Όχι οι Eames, οι άλλες, οι παλιές. Και εντάξει όλοι έχουν δικαίωμα στο σκανδιναβικό ντιζάιν, και αν υπάρχει κάτι στο μυαλό μου που να θυμίζει σουηδία αυτό είναι ο καναδάς. Και το θυμίζει είναι τελείως λάθος ρήμα γιατί στον Καναδά δεν έχω πατήσει το πόδι μου, οπότε δεν γίνεται να μου θυμίζει κάτι. Αλλά δεν ξέρω, Καναδάς και Σουηδία έχουν κάτι κοινό. Που ίσως είναι απλά τα χιόνια, τα δάση και η παγωνιά. Canada is weird.
Και όσο και αν θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω στον Καναδά και να περπατήσω στους δρόμους του Halifax, δεν ξέρω - αυτό το όνομα είναι σαν συναγερμός κινδύνου στο μυαλό μου. Όταν το ακούω παθαίνω κάτι σαν ταχυπαλμία. Και ενώ κάποτε ήταν απλά χτυποκάρδια λόγω sixtoo, μετά έγινε σκέτος τρόμος εξαιτίας εκείνης της πτήσης προς την Ν.Υ. που πάνω από το Halifax το αεροπλάνο χοροπηδούσε, και εξαιτίας εκείνης της άλλης της πτήσης, εκείνης με το χωρίς αίσιο τέλος. Στο Halifax έγινε νομίζω το μοιραίο.
Τέλοσπάντων, είναι Κυριακή και την Κυριακή μιλάω πολύ.
Ο sixtoo στο instagram, όπου ανεβάζει φωτογραφίες από το νέο του σπίτι, είχε και μια φωτογραφία από ένα κάδρο που μου έκανε εντύπωση. Ήταν ένας ασπρόμαυρος χάρτης Από τα σχόλια έμαθα πως ο καλλιτέχνης που κορνίζαρε ήταν ο Raymond Biesinger. Επίσης Καναδός.
Και έτσι φτάνουμε ξανά σιγά σιγά στους Famines, γιατί ο Biesinger με το επίσης ωραίο homepage στο site του “fifteen” είναι μέλος των Famines. Τραγουδάει, παίζει κιθάρα, και έχει φυσικά όλη την καλλιτεχνική επιμέλεια του γκρουπ. Πιθανότατα θα είναι και φίλος του sixtoo αλλά αυτό δεν το έχω διασταυρώσει ακόμα.
Πέρα από τα μουσικά γραφιστικά για τους Famines, έχει ένα σωρό ωραίες δουλειές για τον ψυχρό πόλεμο, τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και μια γενικότερη μανία με τους χάρτες και την ιστορία: Κατόψεις από γκουλάγκ, πόλεις κατά την διάρκεια του WWI και έναν ωραίο χάρτη (αυτόν που είδα κορνιζαρισμένο) που δείχνει την Ευρώπη του 1919 και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως επιτραπέζιο παιχνίδι σε στυλ ‘Risk’.
Αυτή ήταν η μικρή ιστορία για τους μάλλον άγνωστους Famine που είναι κρίμα να είναι άγνωστοι. Βέβαια, ο αυτοσαρκασμός στην αφίσα τους αυτή ελπίζω να μην είναι ένα ακόμα μάρκετινγκ-τρυκ. Η αλήθεια είναι ότι με τσαντίζει και η Pitchfork-πίστη και η Pitchfork-αντι-πίστη. Όλα με τσαντίζουν εξάλλου (μερικές φορές).
«How to Book a Maybe Successful Tour for a Band That Hasn’t Received Hype on Pitchfork, etc.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου