King Archy Marshall Krule

Μερικά παιδιά είναι απλά σκοτεινά. Ακόμα και αν μιλάμε για παιδιά 8 και 10 χρονών.
Όταν άκουσα τον King Krule μέσα από τη συμμετοχή στο δίσκο των Mount Kimbie, έμεινα πολύ σκεφτική. «Ξέρεις, αυτή η φωνή εκεί, που μπαίνει στο δεύτερο κομμάτι λέγοντας «Now did you see me, I killed a man. They all stayed down, but he chose to stand» είναι ένα πιτσιρίκι. Είναι δεν είναι είκοσι χρονών».
Και τώρα τι είναι αυτό? Ληστής τραπεζών? Ένα παιδί που λέει ότι έχει ήδη σκοτώσει κάποιον.
Ένιωσα τόσο επιρρεπής στο να τον αγαπήσω και φοβόμουν μην πάω να μπλέξω σε καμία κατασκευή νεαρών ειδώλων και παιχνίδια των δισκογραφικών. Είμαι καχύποπτος άνθρωπος. Και γκρινιάρης. Τελοσπάντων.

Μετά ήρθε η εικόνα. Ένα πλάσμα με διάφανο δέρμα, και κόκκινα μαλλιά, ένα μάτσο κόκκαλα χωρίς κρέας. Αν ήμουν συμμαθήτρια του, θα ήταν το αγόρι που θα ερωτευόμουν στην τάξη. Αλλά ο Άρτσυ Μάρσαλ δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο. Με το ζόρι τον έσερνε εκεί ο πατέρας του. Από τα 8 του προτιμούσε να φτιάχνει τραγούδια με την κιθάρα του, στίχους και μουσική. Και αγαπούσε τα ζώα. Οι τοίχοι στο παιδικό του δωμάτιο ήταν γεμάτοι με φωτογραφίες από ζώα κάθε είδους. Ήταν ο zoo kid.
Η εφηβεία με συγκινεί. Είναι αληθινή. Και η μουσική του είναι αληθινή. Είμαι πλέον πεπεισμένη. Ζούσε με τη μουσική πολύ πριν τον βρει η xl recordings. Το βλέπεις ότι η μουσική ήταν το αποκούμπι του, για αυτόν και τους φίλους. Τον Rago Foot και τον Jesse James. Ο Άρτσυ είναι ένα πανίλευκο αγγλάκι και μιλάει με μια φωνή βαθιά μαύρη. Στις συνεντεύξεις τον ακούς να λέει, yeah man και yeah man και τον φαντάζεσαι να μιλάει έτσι με τους φίλους του, στο υπαρκτό ή όχι γκέτο που έχουν στο κεφάλι τους. Όλοι οι φίλοι είναι κλεισμένοι σε ένα γκέτο. Και νιώθουν όλο τον κωλόκοσμο εκεί έξω να τους απειλεί είτε ζούνε σε κανένα κωλοχώρι είτε σε μητρόπολη.

Ο Άρτσυ μπορεί και θέλει και κάνει και hiphop, ραπάρει, ριμάρει και φτιάχνει και beats ως ‘Edgar the Beatmaker’ και βρίσκει αυτά τα ωραία samples που πιστεύω πως είναι από τους Singers Unlimited αλλά δεν έχω καταφέρει να το αποδείξω.
Έχει μανία με τους Singers Unlimited και ξέρει απ’έξω και ανακατωτά ποιοι τους έχουν σαμπλάρει, ο J Dilla στο Players [The Singers Unlimited - Clair], ο FlyLo στο Massage Situation [The Singers Unlimited - Nature Boy] ή ο Asheru στο Elevator Music [The Singers Unlimited - The Shadow of your smile]. Ως παιδί, λες και τώρα δεν είναι παιδί, άκουγε πολύ hiphop, πολύ funk και afrobeat. Και πολλά άλλα πράγματα. Ως παιδί ήταν ο zoo kid. Τώρα έγινε βασιλιάς. Κing Krule. Δεν ήθελε πλέον να αναφέρονται σε αυτόν ως kid. Νιώθει μάλλον ότι μεγάλωσε. Που να 'ξερε.

Ήθελε ο δίσκος του αυτός, ο πρώτος του δίσκος μετά από ένα σωρό ep και σινγκλάκια, να είναι κατά κάποιο τρόπο ο τελευταίος του. Ήταν ένας δίσκος που δούλευε πέντε χρόνια και που ένιωσε να τον καταπίνει. Ο δίσκος αυτός, λέει, είναι σκοτεινός σαν ένας δίσκος που φτιάχνει κανείς πριν πεθάνει. Και σκεφτόταν πως οι επόμενοι δίσκοι του θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια αντίστροφη πορεία: ο τελευταίος του δίσκος, να είναι ουσιαστικά το ντεμπούτο του, όταν θα ξέρει πια πως ήταν όταν ήταν παιδί.
Ένα παιδί που ξέρει ότι κανένα παιδί δεν ξέρει τι σημαίνει να είσαι παιδί. Αυτό το μαθαίνεις πράγματι πολύ μετά. Αλλά ο King Krule το ξέρει ήδη.
Ο δίσκος λέγεται «6 Feet beneath the Moon» και ήταν για αυτόν ο τ-έ-λ-ε-ι-ο-ς τίτλος, όχι μια τυχαία επιλογή. Ο δίσκος ήταν η μεγάλη του φιλοδοξία. Το ταξίδι στο φεγγάρι. Μπλέχτηκε όμως τόσο μέσα σ’αυτή τη δουλειά, που ένιωσε το ίδιο του το όνειρο να τον τυλίγει ασφυκτικά. Ο δίσκος αντί για φεγγάρι έγινε φέρετρο. Και κλείστηκε μέσα του.
«You look up to the moon but you’re six feet down. It’s about being dead beneath your ambitions». 

Ο King Krule, Zoo Kid, Edgar the Beatmaker, Dj Jd sports, ή όπως αλλιώς θέλει να αυτοπροσδιορίζεται, γράφει ποίηση και μουσική, μιλώντας, τραγουδώντας, ριμάροντας και παίζοντας κιθάρα.