Christian Marclay

Ένας καλός μου φίλος πρέπει όντως να με συμπαθεί πολύ γιατί χθες μου έστειλε αυτό:

Είναι η σελίδα 4 του τεύχους του Konteiner που κυκλοφορεί. Δεν εννοώ ότι με συμπαθεί επειδή θέλησε να με ξεστραβώσει για τον Christian Marclay στέλνοντας μου το άρθρο αυτό του Voltnoi Brege. Αλλά επειδή μου είπε ότι το project του Marclay του θύμισε το δικό μου project, αυτό που προσπαθούσα να μαζέψω κομμάτια με τίτλους –ημερομηνίες από όλες τις μέρες του χρόνου.

Καλοσύνη του. Αλλά πέρα από μια αγάπη για το χρόνο που περνά, δεν βλέπω και μεγάλη σχέση. Απλά πράγματα. Το Ρολόι-ταινία του Marclay είναι φο-βε-ρό. Επάθα πλάκα με την ιδέα του.

Δεν πρόκειται να το παίξω εδώ πως τον ήξερα τον κύριο. Κακώς. Πολύ κακώς. Οπότε ούτε και θα κάτσω να γράψω τι διάβασα γι αυτόν στο Wikipedia. Μπορεί να το διαβάσει ο καθένας μόνος του. Εκεί έπαθα ένα σοκ ακόμα όταν κατάλαβα ότι συναρμολογεί βινύλια από διάφορα σπασμένα κομμάτια. Έμεινα με την απορία να φαντάζομαι πώς να ακούγεται άραγε ένα τέτοιο πείραμα.
Τελοσπάντων.
Το δεύτερο βήμα, μετά το search στο Wikipedia είναι το search στο google.images. Και εκεί έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μέσα στην πρώτη πεντάδα εικόνων ήταν αυτή:

Αυτή δεν είναι μια οποιαδήποτε εικόνα. Είναι μια εικόνα με τον ακαταλαβίστικο τίτλο ist2_2608971 που βρίσκεται στον φάκελο ‘variedad’ εδώ και καμιά 5ετία σε όλους τους σκληρούς δίσκους που έχω αλλάξει κατά καιρούς στη ζωή μου, και που διατηρεί εδώ και τόσα χρόνια το path 'G:\kat\my Pictures\variedad\ ist2_2608971.jpg'
Δεν είχα ιδέα τι είναι, αν είναι κάποιο έργο τέχνης, ποιανού είναι, που την είχα βρει, τίποτα. Είναι από αυτά τα τυχαία save που κάνει κανείς σε πράγματα που συναντά στο δίκτυο και μετά άντε να θυμηθείς που-πότε-πως-και-γιατί το έσωσες. Μένει απλά το ότι σου αρέσει για κάποιο λόγο. Δεν μπορεί, όλοι έχουν ένα folder με όνομα ‘διάφορα’, ‘miscellaneous’, ‘o,ti na’nai’ ‘xxxyyyyz’ ή κάπως έτσι τελοσπάντων. Ο δικός μου ‘ό,τι να’ναι’ φάκελος μετονομάστηκε σε variedad όταν με είχε πιάσει εκείνη η ατελείωτη αγάπη για τα ισπανικά.
Και έμεινε έτσι.
Έχει μέσα ένα σωρό αγαπημένες φωτογραφίες με ακαταλαβίστικους τίτλους που κάτι μου θυμίζουν αλλά δεν ξέρω τί ακριβώς και έχουν γίνει ένα είδος προσωπικών αναμνήσεων ενώ είναι κατεξοχήν κλεμμένες (αναμνήσεις).

Οπότε το σοκ όταν την είδα πάνω-πάνω στα search results για τον Christian Marclay ήταν μεγάλο. Και για ακόμα άλλον ένα λόγο.

Πριν λίγο καιρό ο b-trace μου ζήτησε να του προτείνω μια εικόνα/εξώφυλλο για κομμάτια του που ανέβασε στο last.fm.
Αμέσως σκέφτηκα και του έστειλα αυτή. Με ρώτησε τί είναι αλλά φυσικά δεν ήξερα να απαντήσω. Του άρεσε βέβαια αλλά άρχισε τις ερωτήσεις:
«δεν πιστεύω να είναι καμιά διάσημη φωτό και να βρούμε το μπελά μας!»
«δεν πιστεύω να μας κάνουν μήνυση για πνευματικά δικαιώματα!»
«δεν πιστεύω να είναι κανένα εξώφυλλο διάσημου δίσκου!»
Τον βεβαίωσα με μια ηλίθια βεβαιότητα πως την βρήκα τυχαία κάπου-κάπως-κάποτε στο δίκτυο και πως είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Δεν θα ξέρει πια τι είναι ούτε που αυτός που την είχε αναρτήσει!
Οπότε την έβαλε. Λίγο πρασινισμένη από μένα, αλλά τον έπεισα να τη βάλει!
Και φυσικά η σταγόνα στον ωκεανό ήταν το διάσημο έργο του Marclay ‘Untitled’ (1991)

Relief print, composition and sheet: 39 x 39 1/16" (99 x 99.2 cm). Publisher and printer: SOLO Press, New York. Edition: proof before the edition of 8. John B. Turner Fund. © 2010 Christian Marclay

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια μερικές φορές.

Ο Marclay λοιπόν πρέπει να έχει μανία με τους δίσκους. Μετά το ‘ρολόι’, ένα από τα πιο διάσημα site-specific έργα του είναι το ‘2822 Records’, ένα installation που αποτελείται απόκλειστικά από 12’ κάθε μουσικού είδους, αραδιασμένα στο πάτωμα μιας γκαλερί με του επισκέπτες να μπορούν να πατήσουν πάνω τους.

Τελοσπάντων, σ'αυτό το mini documentary μπορεί να πάρει κανείς μια ιδέα για τη δουλειά του. Είναι mini αλλά κατατοπιστικότατο για άσχετους σαν κι εμένα που τελικά δεν νομίζω να είναι πολλοί. Ευτυχώς.