Χθες πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο για να πάρω ένα δώρο για παιδικό πάρτυ. Χάζευα λοιπόν στο παιδικό τμήμα και σε ένα κουτί πάνω σε ένα πάγκο έλεγε εδώ θα βρείτε βιβλία σε μισή τιμή.
Τραβάω ένα που μου άρεσε το έξωφυλλο έτσι λίγο που το είδα. Τα βιβλία ήταν σουηδικά και διάβασα Outsiders με μεγάλα ωραία γραφιστικά γράμματα το οποίο δεν είναι ακριβώς σουηδική λέξη αλλά οκ διεθνής. Η λέξη outsiders έχει ειδική σημασία για μένα, το βιβλίο ήταν φτηνό και όμορφο και λέω θα το πάρω, πριν καν δω το οπισθόφυλλο.
Outsiders ήταν εκείνη η ταινία, η πρώτη φορά που πήγα κινηματογράφο στη ζωή μου. Ήταν καλοκαίρι του 1988, μόλις είχα τελειώσει την έκτη δημοτικού, δηλαδή σε λίγους μήνες θα ξεκινούσα το γυμνάσιο. Νέα πίστα. Αρχή εφηβίας. Ο πατέρας είπε παιδί μου να πας σινεμά, μεγάλωσες τωρα, πήγαινε με την αδερφή σου (ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερη, ακόμα είναι δηλαδή).
Βρήκαμε μια παιδική ταινία σε ένα θερινό σινεμά. Ανάθεμα κι αν ξέρω πως ενημερωνόταν τότε ο κόσμος για το ποια ταινία παίζει που, υποθέτω από εφημερίδες. Φτάνουμε στο σινεμά αλλά ω τι έκπληξη, δεν παιζόταν η παιδική ταινία που νομίζαμε. Παιζόταν το Outsiders. Κοιτάει ο πατέρας, α, ωραία, παιδιά του Κόπολα είναι τανία, πολύ καλή θα είναι, να πάτε. Η μάνα, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, άνθρωπος των τύπων και των κανόνων, δεν ήταν μαζί μας. Αλλιώς θα είχε ρωτήσει κάτι για όρια ηλικίας και δεν θα αρκούνταν στην παλαβομάρα του σινεφίλ πατέρα. Να πάτε, είπε. Εκείνος είχε μια δουλειά και δεν μπορούσε να έρθει μαζί, δυστυχώς. Αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό ήταν το νόημα. Να πάει η μικρή σινεμά μονάχη. Μεγάλωσε.
Πήγαμε, την είδαμε. Αλλά σε κανέναν δεν είπα τι έγινε μετά από αυτό. Επί μήνες ολόκληρους, σίγουρα μέχρι τα χριστούγεννα της επόμενης χρονιάς, έκλαιγα τα βράδια κρυφά σκεπασμένη κάτω από τα σκεπάσματα επειδή σκότωθηκε ο Dallas. Ο Matt Dillon παρέμεινε το τοπ μου σε ομορφιά για χρόνια, και τα τετράδια και τα σχολικά βιβλία ήταν γεμάτα με καρδούλες Matt Dillon.
Η ταινία δεν είχε καμία σχέση με ότι είχα δει στη ζωή μου ως τότε και με σημάδεψε. Δεν θυμάμαι και πολλά ούτε καν έχω τολμήσει να την ξαναδώ, αλλά νομίζω σε αυτήν την εμπειρία χτίστηκε το κριτήριο μου για το τι είναι καλή ταινία.
Ο δόλιος πατέρας ποτέ δεν έμαθε τι κακό ή τι καλό μου έκανε εκείνο το βράδυ.
Και χθες το βιβλίο που τράβηξα και λεγόταν Outsiders ήταν αυτό. Γύρισα το οπισθόφυλλο και μου ήρθε κάτι σαν ζάλη όταν είδα να γράφει για τον Ponyboy. Είναι κι αυτό το πράγμα με τις συμπτώσεις που σε βρίσκουν εκεί που δε το περιμένεις.
Η συγγραφέας του βιβλίου είναι η Susan Eloise Hinton και απ'όσο θυμάμαι δεν έχω διαβάσει ποτέ τίποτα δικό της. Διαβάζω απλά στο wikipedia ότι η Hinton γράφει “λογοτεχνία για νέους ενήλικες” το οποίο ως όρος χρησιμοποίθηκε τη δεκαετία του 60 για να περιγράψει τη ρεαλιστική λογοτεχνία που διαδραματιζόταν στον πραγματικό σύγχρονο κόσμο και τα προβήματα του, σε αντίθεση με τα βιβλία φαντασίας. Ως άνθρωπος του ρεαλισμού που ζει σε μια χωρα όπου κυριαρχεί η φανταστική λογοτεχνία, αναρωτήθηκα αν το Outsiders, μου έκανε τόση ζημιά, ώστε εκτός από το γούστο μου σε ταινίες να διαμορφώσει μια για πάντα και τις αναγνωστικές μου συνήθειες.
Η ταινία του Κόπολα που βασίζεται στο βιβλίο της Hinton, έχει μια ακόμα ωραία ιστορία πίσω της. Μια βιβλιοθηκάριος σε ένα σχολείο στο Fresno της Καλιφόρνια, πήρε το θάρρος και έγραψε γράμμα στον Κόπολα. Του έλεγε ότι οι μαθητές και το σχολείο θα ήθελαν πολύ να κάνει ταινία ένα βιβλίο που όλοι αγαπούσαν πολύ, το The Outsiders, της S. E. Hinton. Η βιβλιοθηκάριος, που λεγόταν Jo Ellen Misakian, δεν ήξερε βέβαια τη διεύθυνση του Κόπολα, κι έτσι έστειλε το γράμμα, με τις υπογραφές όλων των παιδιών και ένα αντίγραφο του βιβλίου, στα γραφεία της Paramount στη Νέα Υόρκη. Το βιβλίο ήταν ήδη μπεστ σέλερ. Το γράμμα έφτασε στον παραλήπτη και δυο χρόνια μετά, ο Κόπολα άρχισε τα γυρίσματα της ταινίας.
Αυτή η ιστορία, για μια βιβλιοθηκάριο που δουλεύει στο γκέτο της Ουψάλας σαν και του λόγου μου, κάνει την ιστορία με το βιβλίο που τράβηξα χθες από το κουτί, ακόμα πιο συναρπαστική. Δεν είναι μια ιστορία για μουσική, αλλά μια ιστορία από αυτές που η garam0nd πρέπει να πει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου