the joe beats experiment

Σήμερα το βράδυ -δηλαδή χθες, γιατί σήμερα το βράδυ αποκλείεται να το τελειώσω αυτό το post, ήδη νυστάζω πάρα πολύ και είναι αργά- μου συνέβη άλλη μία μικρο-σύμπτωση.

Ο Buddy Peace, ο κοκκινομάλλης τύπος της Strange Famous πόσταρε στο facebook το εξής άσμα.
Πέρα από μια αδυναμία που έχω στους κοκκινομάλληδες ως φυλή (είναι φυλή οι κοκκινομάλληδες;;;) το κομμάτι αυτό έχει για μένα μεγάλη ιστορία.
Όχι όμως αυτό ακριβώς. Αυτό.
Συνηθίζω να μαθαίνω τα πράγματα κάπως ανάποδα. Η μουσική μου παιδεία δεν έχει σωστές βάσεις ούτε σωστή χρονολογική σειρά. Ας είναι.

Είχαμε μείνει στους non-prophets και την άγνοια μου για το συνδυασμό Sage+Joey f***n Beats. Αφότου εξάντλησα τα πάντα για το album τους “Hope”, μουσικώς, γραφιστικώς και στιχουργικώς, μου έμεινε η εξερεύνηση του κεφαλαίου Joey Beats.

thesquarerootof-1

Με τσαντίζει όταν επαναλαμβάνομαι αλλά το κάνω, το ξέρω.

Δε φταίω. Σήμερα εκεί που δεν διάβαζα, πέτυχα ένα ωραίο blog ενός τύπου που μάλλον είναι από την αθήνα αλλά σπούδαζε στην πάτρα, ακολουθώντας δηλαδή μια πορεία κάπως αντίστροφη από τη δικιά μου.

Εν πάσει περιπτώσει, το blog το έλεγαν –ακόμα έτσι το λένε δηλαδή- Minus One. Δεν ξέρω τι νόημα έχει το «μείον ένα» για έναν φυσικό, θα ρωτήσω τον προσωπικό μου φυσικό με την πρώτη ευκαιρία, μοιάζει πάντως με αριθμό που πρέπει να έχει μεγάλη σημασία.

Με το minus one λοιπόν, θυμήθηκα -πάλι- ένα φοβερό project...

El-P & Sole = ♥

Στις 2 Φεβρουαρίου o El-P με ένα γράμμα-απάντηση προς όλους ανακοίνωσε τελικά πως η definitive jux μπαίνει σε χειμέρια νάρκη, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας.

Στις 9 Φεβρουαρίου, μια εβδομάδα μετά ακριβώς, ο Sole ανακοινώνει πως εγκαταλείπει την Anticon.

Εδώ, η μνήμη επαναφέρει ένα κομμάτι του Sole με τίτλο “dear Elpee”.

Το πρώτο τσεκάρισμα δείχνει πως το κομμάτι αυτό είναι το Track 1 από την κυκλοφορία abr0001 της Anticon [το 12’’ Anticon Presents Hip-Hop Music For The Advanced Listener (1999)].

Και η φαντασία λέει, αυτό είναι, ο Sole και ο El-P συμμαχούν, εγκαταλείπουν τα δημιουργήματα τους και κάνουν μαζί νέο project.

Όμως όχι. Η ιστορία πάει αλλιώς.

life is just a lie with an “f” in it

life is just a lie with an "f" in it and death is definite
but after I scratched the surface
I never saw the calm before the storm act so nervous
when a boy writes off the world it's done with sloppy misspelled words

if a girl writes off the world it's done in cursive

Το καινούριο album του Sage θα λέγεται Li(fe).

Μ΄ αρέσει που θα έχει αυτόν τον τίτλο από το The Cure.

Μ’ αρέσει που το πρώτο κομμάτι του δίσκου θα λέγεται Little Houdini (γιατί, είπαμε, μ’ αρέσει ο Houdini)

Και μ’ αρέσει που θα συνεργαστεί με indie καλλιτέχνες και που δεν μπορώ να φανταστώ καθόλου τι θα βγεί.

Μ’ αρέσει που θα κάνω υπομονή μέχρι τις 11 Μαΐου.

Li(f)e:

if a girl writes off the world

Τη χρονιά που ήμουν στην αγγλία συνέβησαν οι εξής δύο παρεξηγήσεις:

Ο φίλος της οδού σαλτέλη μας είχε στείλει, σε όλους εμάς τους ξενιτεμένους, μια συλλογή-δώρο για τα Χριστούγεννα του 2004. Εκείνη τη χρονιά ήμουν ο ορισμός του nerd. Πάντα ήμουν φυτό λένε, αλλά εγώ το παραδέχομαι μόνο για τότε. Δεν αφιέρωνα ούτε δευτερόλεπτο στο να ψάχνω και να ακούω καινούριες μουσικές. Άκουγα απλά ό,τι είχα και κυρίως ό,τι μου έδιναν. Το μόνιμο soundtrack στον πάνω όροφο των κόκκινων λεωφορείων του λονδίνου ήταν λοιπόν εκείνο το χριστουγεννιάτικο cd.

Εκεί μέσα υπήρχαν πολλά κομμάτια με τα οποία είχα πάθει (κάποια στιγμή θα μιλήσω πιο αναλυτικά για τις escheat συλλογές του p4rs3c). Τα άκουγα κάθε αγχωμένο μου πρωινό προς τη σχολή και κάθε αγχωμένο απόγευμα πριν επιστρέψω στην μοναξιά του διαβάσματος. Δεν είχα ποτέ μαζί μου το tracklisting, και δεν ήξερα τι ακούω (πολύ ενοχλητικό αυτό) αλλά ειδικά για ένα κομμάτι, εκείνο που έλεγε «if a girl writes off the world it’s done in cursive» θα στοιχημάτιζα όλη μου την περιουσία πως ήταν Sage. Ένα τόσο τέλειο κομμάτι, δεν γίνεται να μην είναι Sage.

Sufi said...

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή ενός ανθρώπου που είναι πολύ κολλημένος με αυτά που ακούει. Εμένα μάλλον αυτές οι περίοδοι διαρκούν όλη μου τη ζωή. Εν πάσει περιπτώσει είμαι άνθρωπος με μανίες.

Το καλοκαίρι που πέρασε, περνούσε ήσυχα με strange famous, anticon και τα παράγωγα αυτών μέχρι που ένα βράδυ άκουσα αυτό.

Βρέθηκε στο Inbox μου μια μαύρη νύχτα ξενυχτιού και η αλήθεια είναι πως είναι περίεργο που έκατσα και το άκουσα. Συχνά δεν ακούω ό,τι μου στέλνουν. Είπαμε, μανίες. Αυτό που έπαθα λοιπόν όταν άκουσα το holidaze είναι αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα του ότι πρέπει να παραδεχτείς ότι είσαι κολλημένος. Δεν είχε καμία σχέση με τα μουσικά μου ακούσματα (της εποχής έστω) αλλά κατάλαβα ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω που το αγνοώ. Ήταν η φωνή που έρχεται από την έρημο.

La bicicleta de Leonardo

- Και δε θα συνεχίσεις το μυθιστόρημα;

- Όχι. Βαρέθηκα. Σου έχω δείξει κάτι από το “ποδήλατο”; Κάτσε να στο φέρω.

- Καλά δεν το χάρισες στον λεγάμενο;

- Το χάρισα πως δε το χάρισα. Ολόκληρο Σαββατοκύριακο έμεινα χωρίς αντίτυπο. Σαν πρεζόνι περίμενα τη Δευτέρα για να πάω να πάρω άλλο.

Η Τερέζα αυτή τη φορά πήγε στη βιβλιοθήκη. Ανέβηκε στο σκαμπό και έβγαλε τον στριμωγμένο Taibo από το τελευταίο ράφι. Λίγο παραδίπλα ο οργισμένος Βαλκάνιος και οι πτυχιούχοι έκαναν παρέα. Ανακατάταξη στις θέσεις. Τα βιβλία μας τουλάχιστον τα πήγαν καλύτερα μαζί.

Ο καινούριος Taibo ήταν σημειωμένος όπως ακριβώς και ο παλιός.