The Pyre

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το The Pyre.

Πρόκειται για μια συνεργασία του Sole και του Ravi Zupa. Ένα audio-book. Μια ιστoρία που σου «διαβάζει» ο Sole ενώ ξεφυλλίζεις τις σελίδες και ακούς μουσική. Περισσότερο αφήγηση παρά hip hop μάλλον.

Εντάξει, για τον Sole δεν πρόκειται να γράψω πάλι κατεβατά, είναι και γνωστός, τον Ruvi Zupa όμως δεν τον ήξερα. Ίσως και να ’πρεπε βέβαια. Αν ήμουν λίγο πιο προσεκτική θα τον ήξερα.

Είναι πολύ δραστήριος καλλιτέχνης και κατά καιρούς είχε συνεργαστεί με κάμποσους από την Anticon – έχει φτιάξει ένα σωρό video. Και με τον Sole είχε ξανασυνεργαστεί. Το videoclip του φοβερού Battlefields είναι δικό του.

10:15 Saturday Night

Μερικές φορές ένα τραγούδι αρκεί να φέρει την καταστροφή.

Έβλεπα μια ταινία την οποία θα βαθμολογούσα επιεικώς με 5 με άριστα το 10. Δέχτηκα να τη δω εξαιτίας του soundtrack και της εποχής: τέλη των 70 στην αγγλική επαρχία. Η κακή αρχή έγινε με τους υπότιτλους. Διότι μπορεί να μ’αρέσει η αγγλική επαρχία, οι βρεγμένοι δρόμοι, τα ωραία παλτά, και τα δισκάδικα τρύπες, αυτό όμως δε σημαίνει πως καταλαβαίνω και τι λένε όλοι αυτοί εκεί πέρα. Για την ακρίβεια ώρες ώρες δεν καταλαβαίνω γρι. Οι υπότιτλοι όμως ήταν το κάτι άλλο. Ξέχασα και τα αγγλικά που ήξερα. Δεν έχω ξαναδεί χειρότερη μετάφραση, και όσο κι αν εκτιμώ την ανώνυμη δουλειά όσων ασχολούνται ερασιτεχνικά με τους υπότιτλους, η συγκεκριμένη απόπειρα ήταν τελείως σουρεαλιστική. Αν η ταινία είχε μια ελπίδα, την έχασε. Στο τέλος τα παράτησα – προσπάθησα να αγνοώ τα ελληνικά – και μπροστά στο μπάχαλο αυτό, η αγγλική slang μου φάνηκε παιχνιδάκι. Παραλίγο να κάτσω να τους ξαναγράψω από την αρχή. Δεν το έκανα βέβαια. Μερικές φορές αρκεί λίγη γκρίνια.

Έβλεπα λοιπόν την ταινία με κάποια νεύρα.

Salem II - The Return

Το να γράφω για τους salem είναι εύκολη υπόθεση. Το μόνο κακό είναι που όλη τη χρονιά με δαύτους μου συνέβαιναν ένα σωρό ιστορίες που τώρα τις έχω ξεχάσει. Η πιο περίεργη όμως από αυτές δεν ξεχνιέται και πολύ.

Την εποχή λοιπόν που τους είχα βρει και που έψαχνα τα κομμάτια τους ένα-ένα, ήξερα ακριβώς τι είχε ο κάθε χρήστης στο last.fm και πότε το είχε βρει. Τώρα είναι πολλοί οι fans και δεν γίνεται να έχεις τέτοια database στο κεφάλι σου, εκτός αν είσαι εντελώς μουρλός και τους οργανώσεις σε κανένα excel.

Εν πάσει περιπτώσει πέρσι τέτοια εποχή ήξερα απέξω κι ανακατωτά τα πάντα για δαύτους. Ήμουν top listener και είχα τη δεύτερη καλύτερη salem list μετά τον C.

O C. ήταν πρώτος και με διαφορά. Είχα ανταλλάξει κάτι mail και tracks με κάποιους fans, αλλά εκείνος ήταν το πιο περίεργο άτομο που έχω συναντήσει εκεί μέσα. Είχε κομμάτια που δεν έβρισκα παρότι ξημερωνοβραδιαζόμουν ψάχνοντας. Ας πούμε ένα cdr, το FuCKU. Είχε κυκλοφορήσει από τη disaro και προφανώς όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Και μετά το χάος. Δεν ξέρω, τώρα ίσως να είναι πιο εύκολο να το βρεις.